هیات داوران سینمای سعادت ( بخش مسابقه )

جشنواره حداقل پنج عضو هیات داوران را برای فیلم‌های بخش مسابقه بین الملل – سینما سعادت منصوب می نماید. جشنواره همچنین حداقل سه عضو هیات داوران جایزه بهترین فیلم کشورهای آسیایی و اسلامی، در بخش‌های مسابقه و پانوراما، را منصوب می کند. هیچ فردی که نقشی در تهیه یا بهره برداری از فیلم‌های بخش‌های رقابتی را داشته باشد، قادر به حضور در هیات داوران نخواهد بود.

ناصر تقوایی

ناصر تقوایی متولد ۱۳۲۰ درآبادان، نویسنده و سینماگر است. او پیش از ورود به سینما، در عرصه داستان نویسی فعال بود. مجموعه داستان «تابستان همان سال» نوید ظهور نویسنده ای توانا را می داد ولی او سینما را به ادبیات ترجیح داد، هر چند در بسیاری از آثارش به اقتباس از آثار ادبی پرداخت و می توان گفت رابطه اش را با ادبیات حفظ کرد. تقوایی فیلمسازی را با مستندسازی آغاز کرد و در اواخر دهه ۴۰ شمسی با فیلم «آرامش در حضور دیگران» وارد سینمای حرفه ای شد. او به همراه مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی جزو پیشقراولان موج سینمای ایران محسوب می شود.  «صادق کرده»، «نفرین»، «ناخدا خورشید»، «ای ایران» و «کاغذ بی خط» دیگر ساخته های این کارگردان هستند.

ژوانگ‌‌ژوانگ تیان (ZHUANGZHUANG TIAN)

تیان ژوانگ‌ژوانگ، متولد ۱۹۵۲ در چین فیلمساز و تهیه‌کننده است. او که در خانواده‌ای اهل سینما به دنیا آمده است، فعالیت حرفه‌ای هنر‌ی‌اش را با عکاسی آماتور و دستیاری فیلمبردار در آکادمی فیلم بیجینگ آغاز کرد و در سال ۱۹۸۲ از این آکادمی فارغ‌التحصیل شد. او همراه با هم‌کلاسی‌هایش چن کایگه و ژانگ ییمو آغازگران جنبش نسل پنجم سینمای چین هستند.

تیان، پس از فارغ‌التحصیلی در استودیو فیلم مشغول به کار شد و اواسط دهه ۱۹۸۰ بود که  با چند فیلم تجربی- در زمین شکار (۱۹۸۵) و دزد اسب (۱۹۸۶)- در سطح بین‌المللی شناخته شد. اما بعدها او بیشتر به سمت تهیه‌کنندگی و حمایت و راهنمایی نسل جدید و جوان کارگردانان چین رفت. مارتین اسکورسیزی، فیلم «دزد اسب» ساخته تیان را فیلم محبوب‌اش از دهه ۱۹۹۰ می‌داند.  «فصل بهار در شهری کوچک» (۲۰۰۲) بازگشت او به دنیای کارگردانی پس از ۹ سال غیبت است. تیان از سال ۲۰۰۳ استاد و رئیس آکادمی فیلم بیجینگ است.

اسامی بعضی از ساخته‌های این فیلمساز عبارتند از: «در زمین شکار» (۱۹۸۵)، «دزد اسب» (۱۹۸۶)، «فصل بهار در شهری کوچک» (۲۰۰۲)،‌ «دلامو» (۲۰۰۴).

خوزه لوئیس گوئرین ( Jose Luis )

متولد سال ۱۹۶۰ در بارسلونا، گوئرین یکی از تاثیرگذارترین و خلاق‌ترین فیلمسازان مستند اروپاست  و در سینمای بسیار پویا و همچنان دست کم گرفته شده ی کاتالان جایگاه ویژه و معتبری دارد. یک کارگردان اصیل و هوشمند و پروفسور دانشگاه پومپئو فابرا. گوئرین نوعی دینامیک جدید و ذهنیتی تجربی را وارد سینمای کاتالان و اسپانیا کرده است.

او به همراه همکارش، خواکیم یورا، رشته مستندسازی را در دانشگاه پومپئو فابرا به یکی از تاثیرگذارترین و مهم‌ترین مراکز آموزش و کار در زمینه سینمای تجربی غیرداستانی کرده است و الهام بخش نسل جدیدی از فیلمسازان جوان در سراسر جهان است.

گوئرین اولین فیلمش را، «انگیزه‌های برتا» در سال ۱۹۸۳ ساخت. او با فیلم «در حال ساخت» (۲۰۰۱) فیلمسازی را ادامه، داد و توانست جایزه گویا اوارد بهترین مستند را دریافت کند. «در شهر سیلویا» (۲۰۰۷) در جشنواره ونیز پذیرفته شد و در سال ۲۰۱۰ مستند دیگری به کارگردانی او به نام «مهمان» در جشنواره ونیز به نمایش درآد. در سال ۲۰۱۱ همراه با یوناس مکاس فیلمی را کارگردانی کرد به نام «خبرنگار» و در همان سال دو فیلم دیگر را هم جلوی دوربین برد، «خاطرات یک روز صبح» و «دو نامه از آنا». در سال ۲۰۱۵ او «سفیر سن لویی» و «آکادمی الهه‌های شعر و موسیقی» را هم به اتمام رسانده است.

زینب آتاکان (ZEYNEP ATAKAN)

آتاکان متولد ۱۹۶۶ در استانبول است و فارغ‌التحصیل از دانشکده هنرهای تجسمی، سینما و تلویزیون دانشگاه مارمارا. او پس از اتمام دوره تحصیلی،  از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۹ به عنوان دستیار کارگردان و تهیه‌کننده تبلیغات تلویزیونی فعالیت کرد و توانست کمپانی تبلیغاتی‌ مستقل‌اش را در سال ۱۹۹۴ تاسیس کند. او در سال ۱۹۹۹ به صنعت فیلمسازی پا گذاشت و در سال ۲۰۰۷ موفق شد کمپانی «زینو فیلم» را راه‌اندازی کند.

در سال ۲۰۱۰ جایزه بهترین تهیه‌کننده را از آکادمی فیلم اروپا برد و YAPIMLAB را تاسیس کرد. آتاکان از سال ۲۰۱۱ ریاست SE-YAP، انجمن تهیه‌کنندگان ترکیه، را به عهده دارد و از سال ۲۰۱۴ هم معاون EWA، شبکه سمعی و بصری زنان اروپا است. او جایزه دستاورد هنری بیلگه اولگاچ را در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم زنان از آن خود کرد. آخرین فیلمی که آتاکان تهیه کرده، «خواب زمستانی» ساخته نوری بیلگه جیلان توانست جایزه نخل طلا را از جشنواره کن دریافت کند.

از کارنامه کاری آتاکان: «لولا» ۱۹۹۹، «در ناکجاآباد» ۲۰۰۲، «اقلیم‌ها» ۲۰۰۶، «سه میمون» ۲۰۰۸، «روزی روزگاری آناتولی» ۲۰۱۱، «خواب زمستانی» ۲۰۱۴٫

امانوئل پرووست ( EMMANUEL PREVOST )

امانوئل پرووست متولد ۱۹۶۹ در کامبرای فعالیت‌اش را در ارتش فرانسه به عنوان فیلمبردار و عکاس آغاز کرد. او بیش از ده فیلم کوتاه کارگرانی کرد و جوایز بسیاری را از جشنواره‌های مختلف دریافت کرد. او پس از مدت‌ها کار در استودیوی مولتی‌مدیای گامون و تهیه مجموعه‌های متعدد انیمیشن تلویزیونی، آوالانچی پروداکشن را در سال ۱۹۹۹ برای ساخت فیلم سینمایی بلند تاسیس کرد. او انیمیشن «کورنل و برنی» و همینطور فیلم سینمایی «سریع برو» را هم به عنوان نویسنده فیلمنامه در کارنامه خود دارد.

فیلموگرافی به عنوان تهیه کننده:

گروه نابینا (محمد مفتکر)؛ آرتور ۳ و جنگ دو جهان (لوک بسون)؛ آرتور ۲ انتقام مالتازار (لوک بسون)؛ سریع برو (اولیویه ون هوفستاد)، خون‌آشام‌ها (لورن کورا)؛ آرتور و نامرئی‌‌ها (لوک بسون)؛  هیچ کس کامل نیست (رافائل سیبیلا)؛ خروج (اولیویه مگاتن)

ایو فلت ( Ivo Felt )

ایو فلت متولد سال ۱۹۶۸ در تالین استونی، تهیه کننده و صداگذار سینماست. او یکی از موسسین کمپانی فیلمسازی آل‌فیلم در سال ۱۹۹۵ است و تا به حال برای بیش از ۵۰ فیلم سینمایی و مستند صداگذاری کرده است. او از سال ۲۰۰۵ به سراغ تهیه‌کنندگی رفت و در حال حاضر یکی از تهیه‌کنندگان و مدیرعامل کمپانی آل‌فیلم است. در دو سال گذشته با فیلم «نارنگی‌ها» ساخته زازا اوروشادزه یک بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد و همچمین شانس دو بار نامزدی در مراسم گلدن گلوب را برای فلیم های «نارنگی‌ها» و «شمشیرباز» ساخته کلاوس هارو به دست آورد.

برخی از آثاری که به تهیه‌کنندگی فلت ساخته شده‌اند عبارتند از: «جورج» (۲۰۰۷ پیتر سیم)، «فیلم تومیک» (۲۰۰۸ مارکو رت)؛ سفر به والهالا (۲۰۰۸ تونیس لپیک)، «تسلیم در سکوت» (۲۰۱۰ لینا تریسکینا)؛ اولگ (۲۰۱۰ ژان تومیک)؛ اشتباهات سوخته (مارتی هلده ۲۰۱۰)؛ رت کینگ (۲۰۱۰ پتری کوتویکا)؛ «نارنگی‌ها» (۲۰۱۳، زازا اوروشادزه)؛ «منظره‌ای با چندماه» (۲۰۱۴ ژان تومیک)؛ خبرهای سوخته ادی فرز (۲۰۱۵، مارکو رت)؛ «صدای سکوت» (۲۰۱۵،‌ مادلی لین)؛ و «شمشیرباز» (۲۰۱۵، کلاوس هارو).

ایو فلت در حال حاضر مشغول تهیه فیلم دیگری از زازا اوروشادزه است به نام «راهب»، فیلمی از مارکو رت به نام «خاطرات یک کشیش شهری»؛ «پرتغال» به کارگردانی لوری لاگله و «شاعر و آسمان» ساخته توماس هاوزر.

مجید مجیدی

مجید مجیدی متولد ۱۳۳۸ تهران است. او فعالیت هنری خود را با بازی در نمایش  آغاز کرد و سپس به حوزه اندیشه و هنر اسلامی پیوست و به بازی در نمایش و نویسندگی و کارگردانی فیلم کوتاه پرداخت. نویسندگی و کارگردانی فیلم کوتاه «انفجار» نخستین تجربه اوست،‌ که با دوربین ۱۶ م.م فیلمبرداری شد و فیلم «بدوک» اولین فیلم بلند در مقام کارگردان است. مجیدی یکی از پرافتخارترین سینماگران ایرانی در عرصه بین المللی است و فیلم «بچه های آسمان» ساخته او در فهرست پنج فیلم نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان بود. «باران»، «رنگ خدا»، «بید مجنون»، «پدر» و «محمد رسول الله (ص)» و … از ساخته های این کارگردان هستند.

هیات داوران جلوه گاه شرق ( سینمای آسیا و کشورهای اسلامی)

گلاب آدینه

گلاب آدینه متولد سال ۱۳۳۲ در تهران است. او دانش آموخته رشته اقتصاد سیاسی است و فعالیت های هنری خود را از سال ۱۳۵۳ با شرکت در دوره های گوناگون آموزشی شروع کرده و در زمینه بازیگری ، آموزش بازیگری ، بازیگردانی سینما و کارگردانی تئاتر و تلویزیون به کار مشغول است.

آدینه جوایز متعددی برای بازیگری و کارگردانی تئاتر بدست آورده است که از آن جمله می توان به سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم «روسری آبی» و  نامزدی دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فجر برای بازی در فیلم‌های سینمایی «من دیگو مارادونا هستم»، «مهمان مامان»، «وقتی همه خواب بودند»، «فصل پنجم» و «بانوی اردیبهشت» اشاره کرد.

او تاکنون عضو هیات داوران جشنواره بین المللی فیلم فجر ، جشنواره بین المللی تئاتر فجر و بسیاری از جشنواره های سینمایی و تئاتری کشور بوده است.

صحرا کریمی

صحرا کریمی در سال ۱۹۸۴ در کابل به دنیا آمد و در تهران بزرگ شد. او در ۱۷ سالگی به جمهوری اسلواکی مهاجرت کرد و تا سن ۲۸ سالگی در آن‌جا زندگی کرد. کریمی سال ۲۰۱۲ به کابل بازگشت.

کریمی مدرک دکترای سینما را (کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی سینمای داستانی) از دانشکده سینما و تلویزیون آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی، در براتیسلاوای اسلواکی گرفته است. او اولین و تنها زن افغان دارای مدرک دکترا در رشته سینما است. علاوه بر این او تنها فیلمساز افغانی‌ است که در آکادمی فیلم و تلویزیون اسلواکی فعالیت مستمر دارد. کریمی حدود ۳۰ فیلم کوتاه و مستند در کارنامه‌اش دارد که در طول سال‌های تحصیل‌ ۲۰۱۲- ۲۰۰۲ کارگردانی کرده است.

صحرا کریمی جوایز سینمایی بین‌المللی متعددی هم طی این سال‌ها از جشنواره‌های مختلف مثل جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه و مستند بیلبائو، جشنواره فیلم وان وورد، جشنواره فیلم سول‌ لونا، جشنواره فیلم مستند موروداس، اسلواک فیلم اند تی‌وی اواردز، جشنواره فیلم دیدور، تاجیکستان و بسیاری جشنواره‌های مهم دیگر در دنیا دریافت کرده است.

فیلم «زن افغان پشت فرمان» ساخته کریمی در حدود ۲۵ جایزه مهم از جشنواره‌های سراسر دنیا را از آن خود کرد و فیلم «نسیم آرام» جایزه بهترین فیلم کوتاه داستانی را از آکادمی فیلم و تلویزیون اسلواکی گرفته است. او در حال حاضر مشغول کار بر روی پروژه‌ای است به نام «پیانیستی از کابل».

جاوید جعفری

جاوید جعفری در سال ۱۹۶۲ در بمبئی زاده شد. او بازیگر، تهیه‌کننده، کارگردان، گوینده، مدیر تشریفات، صداپیشه، خواننده و ترانه‌سرای هندی و شیعه است. او بیش از ۳۰ سال در صنعت سرگرمی بوده شخصیت برجسته‌ای بوده، ‌به‌ویژه به خاطر طنزپردازی‌های ویژه‌اش.

او بیش از ۲۰۰۰ ساعت در تلویزیون کار کرده و بیش از ۲۰۰ برنامه هندی و بین‌المللی زنده اجرا کرده است. از بین برنامه‌های تلویزیونی او می‌توان به این عناوین اشاره کرد: تله هاوسی، جی.بی.سی. (شرکت رادیو و تلویزیون جاوید)، چیتراهار، تراک دینادهین و چاک دوم دوم. در فیلم «بچه‌های بمبئی» به کارگردانی کیزاد گوستاد، در صحنه ترانه «بمبئی» همکاری تاثیرگذاری داشته: جعفری این ترانه را نوشته و حرکات موزون آن را طراحی کرده است. محبوبیت این ترانه به اندازه‌ای در هند بالا رفت که به مدت شش هفته در صدر جدول‌ها قرار داشت.

در زمینه صداپیشگی، دوبله دن کارنج، گوفی و میکی موس را به زبان هندی انجام داده است. او فیلم‌نامه نسخه هندی «شگفت انگیزان» پیکسار و «کتاب جنگل ۲» را هم نوشته است. همچنین، صداپیشگی شخصیت چارلی آن را در انیمیشن «رومئوی خیابانی» به کارگردانی جوگال هانسراج به عهده داشته است.

اسماعیل فروخی

اسماعیل فروخی، نویسنده و کارگردان در سال ۱۹۶۹ در قنیطره (مراکش) متولد شد. او اولین فیلم کوتاه داستانی‌ خود را به نام «اکسپوز» در سال ۱۹۹۳ ساخت و به همراه فیلم نخست خود راهی جشنواره‌های جهانی از جمله کن و کلرمون فران شد که نتیجه این حضورها دریافت جایزه بهترین فیلم کوتاه از کن و جایزه ویژه هیئت داوران از جشنواره کلرمون فران بود. او فیلم سینمایی «ناشناس» را با بازی کاترین دونو و میکی مانولوویچ در سال ۱۹۹۶ مقابل دوربین برد و دو سال بعد در ۱۹۹۸ اولین فیلم تلویزیونی‌اش را ، به نام «بن کوچک»، ساخت.

فروخی در سال ۲۰۰۴ مهم‌ترین فیلم کارنامه‌‌ش را ساخت؛ «سفر بزرگ» در بسیاری از جشنواره‌های معتبر دنیا از جمله ونیز، نامور، مار دل پلاتا، بفتا، فجر، تورنتو و … به نمایش درآمد. دستاورد سفرهای متعدد فیلم «سفر بزرگ» به گوشه و کنار دنیا، جوایز مهمی برای فروخی بود. در سال ۲۰۰۷ او یک بار دیگر به سراغ فیلمسازی کوتاه رفت و حاصل آن فیلمی شد به نام «یک جفت کفش». بعدها در سال ۲۰۱۱ دومین فیلم سینمایی بلندش، «مرد آزاد» را ساخت و یک بار دیگر همراه با فیلمش به جشنواره‌هایی همچون کن، تورنتو، ابوظبی، فجر، سانتا باربارا و … سفر کرد و با جوایز متعددی بازگشت. او در حال حاضر مشغول ساختن سومین فیلم بلندش «میکا» است.

ماریا ترسا کاوینا

ماریا ترسا کاوینا، متولد، ۱۹۵۸ در مونزا، برنامه‌ریز جشنواره‌های سینمایی و متخصص ارزیابی و بازنویسی فیلمنامه است. او فعالیت خود را به عنوان برنامه‌ریز جشنواره‌ها در سال ۱۹۸۹ با جشنواره فیلم ونیز آغاز کرد و تا سال ۱۹۹۷ هم در آنجا مشغول به کار بود.

در سال ۱۹۹۸ به جشنواره فیلم لوکارنو رفت و از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ ریاست اداره این جشنواره را به صورت مشترک بر عهده داشت. به خاطر علاقه زیادی که به حمایت از تهیه‌کنندگان و فیلمسازان و همینطور هنر معاصر دارد، موسسه‌ای به نام In Progress‌ را راه‌اندازی کرد و برنامه ویژه را هم به صورت مشترک با دیگر همکارانش به راه انداخت تحت عنوان Open Doors‌ که حامی تمامی سینماگران در سراسر جهان است.

در سال ۲۰۰۶ او به جشنواره فیلم رم پیواست و تا سال ۲۰۰۸ مدیریت هنری جشنواره را به عهده داشت. در رم او موسسه بین‌المللی دیگری را تاسیس کرد به نام New Cinema Network که برنامه‌های آموزشی و حمایتی برای کارگردانانی ارائه می‌کند که در حال ساخت دومین فیلم‌شان هستند. از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ مدیر هنری فیپا، اولین جشنواره برنامه‌های تلویزیونی و مستند هم بوده است. او از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ برنامه‌ریزی جشنواره فیلم ابوظبی را بر عهده گرفت و در همین دوران SANAD را تاسیس کرد، یک صندوق حمایتی برای فیلمسازان عرب و فیلم‌هایی مرتبط با میراث و فرهنگ عرب. او در کنار فعالیت‌های جشنواره‌ای بیش از هر چیز این روزها مشغول کار در موسسات و صندوق‌های حمایتی از جمله SANAD، AFAC، HAF و در ارتباط مستقیم با فیلمسازان و تهیه‌کنندگان جوان است.

هیات داوران بین المذاهب

اشتفان فوئرنر (STEPHAN FOERNER)

اشتفان فوئرنر متولد سال ۱۹۶۵ در بامبرگ آلمان است. او در دانشگاه‌ بامبرگ و پاریس در رشته الهیات کاتولیک تحصیل کرده است. فوئرنر فعالیت حرفه‌ای‌ را از سال ۱۹۹۱ با خبرنگاری رادیو برای آرچدایوسس بامبرگ آغاز کرد. او در سال ۱۹۹۶ به عنوان خبرنگار رادیویی به آرچدایوسس برلین منتقل شد و در سال ۱۹۹۷ به عنوان مسئول بخش سینما و همینطور در سال ۲۰۰۳ به عنوان رئیس اداره مطبوعاتی در آرچدایوسیس برلین مشغول به کار بود. فوئرنر از سال ۱۹۹۷ یکی از اعضای کمیته فیلم کاتولیک آلمان است و به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران خارجی در جشنواره‌‌های مهمی مثل کن، کاتبوس، برلین و … هم حضور داشته است.

ماگالی ون ریس  (MAGALI VAN REETH)

ماگالی ون ریس سال ۱۹۵۶ در فرانسه متولد شد. او دبیر کل موسسه SIGNIS در فرانسه و رئیس بخش اروپایی این موسسه است. او همچنین در وب‌سایت SIGNIS و شبکه‌ کلیساهای کاتولیک فرانسوی و رسانه‌های کاتولیک فرانسوی (رادیو، تلویزیون و مجلات) به عنوان خبرنگار و منتقد سینمایی فعالیت می‌کند.

ریس از سوی اتحادیه ژورنالیست‌های سینمایی، یک کرسی از هیئت مدیره فیپرشی را از آن خود کرده و همچنین از سال ۲۰۰۰ جزو اعضای هیئت داوران  فیپرشی و SIGNIS و جایزه کلیسای جهانی است.

او یکی از اعضای هیئت داوران SIGNIS در شهرهایی همچون آمینس، آلبا، تولوز، پاریس، ونیز، فسترویا، ماردل‌پلاتا محسوب می‌شود. ریس همچنین داور جایزه کلیسای جهانی در جشنواره‌های کارلووی‌واری (۲۰۰۵)، لوکارنو (۲۰۰۶)، برلین (۲۰۰۸)، ایروان (۲۰۱۰)، کی‌یف (۲۰۱۲)، کن (۲۰۱۲) بوده است.

او به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران جایزه فیپرشی در قاهره در سال ۲۰۰۸، آنکارا در سال ۲۰۱۳ و جایزه بین‌الادیان جشنواره فیلم فجر (۲۰۱۴-۲۰۱۰) هم شرکت کرده است.

از دیگر عناوین حرفه‌ای ون‌ریس می‌توان به منتقد هنری، فرهنگی و مذهبی وب‌سایت دیوسیس‌آف لیون(۲۰۱۳-۲۰۰۸)؛ منتقد سینمایی در بخش ارتباطات همین وب‌سایت (۲۰۰۳-۲۰۰۸)؛ از اعضای مطبوعاتی جایزه کلیسای جهانی در جشنواره کن (۲۰۰۷-۲۰۰۲) و منتقد سینمایی شبکه رادیوهای کاتولیک فرانسه (FFRC)(1990-2002) اشاره کرد.

سید مصطفی محقق داماد

سید مصطفی محقق داماد، در سال ۱۳۲۴ در شهر قم در یکی از اصیل‌ترین خانواده‌های روحانیت شیعه، چشم به جهان گشود.او پس از طی دوران تحصیلات مقدماتی وارد حوزه علمیه قم شد، تا آنکه در سال ۱۳۴۸ موفق شدند از علما و مراجع وقت، درجه «مجتهد» کسب کند. او عمده دوره علوم عقلی و حکمت اسلامی را نزد استاد مرتضی مطهری و فقه و اصول تحلیلی را نزد آیات عظام، آملی لاریجانی و مرتضی حائری یزدی طاب ثراهم آموختند و به تدریس در حوزه قم پرداختند.

او پس از آنکه از دانشگاه تهران موفق به اخذ درجه لیسانس و فوق لیسانس در حقوق و فلسفه اسلامی شد، در بخش حقوق بین‌الملل به دانشگاه فرانسوی زبان لوون بلژیک وارد شد و در سال ۱۹۹۵ موفق به اخذ درجه علمی دکترا شد. او در سال ۱۳۶۰ ، به ریاست سازمان بازرسی کل کشور منصوب شد و در سال ۱۳۶۵ ش به عضویت هیأت علمی دانشکده حقوق درآمد. او در سال ۱۳۷۰ به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان علوم پذیرفته شد. او هم اکنون استاد دانشکده حقوق و رئیس مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم است و عضو هیأت امنا و مجامع علمی چندین دانشگاه و مرکز علمی است. او تاکنون ۱۶ جلد کتاب و ده‌ها مقاله در حقوق و فلسفه دین به زبان‌های انگلیسی، عربی و فارسی تألیف کرده است

او عضو پیوسته فرهنگستان و استاد حقوق دانشگاه شهید بهشتی است و به‌ زبان‌های‌ عربی‌، انگلیسی‌ و فارسی تسلط دارد. او پژوهشگر نمونه سال ۱۳۷۷، پژوهشگر نمونه سال ۱۳۸۷، برنده رتبه اول فقه، اصول ، حدیث و علوم قرآنی جشنواره بین المللی فارابی سال ۱۳۸۷  به واسطه تالیف چهار جلد قواعد فقه،‌ یکی از ۱۰ برگزیده برتر جشنواره پژوهشگران نمونه کشور سال ۱۳۸۷ است.

از جمله سوابق علمی او می‌توان به سوابق علمی او می‌توان به عضویت در شورای‌ علمی‌ مرکز دایره‌المعارف‌ بزرگ‌ اسلامی (از ۱۳۶۳)، استاد و رئیس‌ گروه‌ حقوق‌ دانشگاه شهید بهشتی (۱۳۶۵)،‌ رئیس‌ گروه‌ علوم‌ و معارف‌ اسلامی فرهنگستان‌ علوم‌ ایران‌ (۱۳۷۰)،‌ عضو هیئت‌ داوران‌ خبرگان‌ بدون‌ مدرک‌ و سردبیر فصلنامۀ فرهنگستان‌ علوم‌.