میریانا کارانوویچ بازیگر صربستانی است که به خاطر بسیاری از نقش‌های مهم در فیلم‌های یوگسلاوی سابق شهرت دارد.

شهرت جهانی او با ایفای نقش مادر در فیلم «وقتی پدر به سفر کاری می‌رود» ساخته امیر کوستوریتسا (نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان) به دست آمد. یکی از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌های او اسما در فیلم «گرباویستا» به کارگردانی یاسمیلا زبانیچ (برنده خرس طلایی بهترین فیلم در جشنواره برلین) بود. میریانا کارانوویچ برای این اجرا موفق به کسب جوایز متعددی در جشنواره‌ها و نامزدی جایزه آکادمی فیلم اروپا در سال 2006 شده است. او در فیلم‌های «از دست دادن» (جایزه بزرگ جشنواره فیلم لوکارنو، جایزه قلب سارایوو) ساخته آندره استاکا و فیلم «این‌جا و آن‌جا» (بهترین روایت داستانی نیویورک در جشنواره فیلم ترایبیکا) به کارگردانی دارکو لونگولو نیز بازی کرده است.

او در سال 2008 برنده جایزه Winning Freedom شد؛ جایزه‌ای که به زنی اعطا می‌شود که با فعالیت‌هایش اصول حقوق بشر، حاکمیت قانون، دموکراسی و مدارا در جامعه را تایید می‌کند. «یک همسر خوب» اولین تجربه کارگردانی میریاناست که در سال 2016 در جشنواره ساندنس به نمایش درآمده است. او هم‌چنین عضو آکادمی فیلم اروپاست.

مورتن کاوفمان به همراه شریکش، سینه لیک ینسن، به عنوان تهیه‌کننده، تول‌باکس فیلم را در مارس 2011 در کپنهاگ تاسیس کردند. کارنامه کاری آن‌ها در سال‌های اخیر شامل همکاری‌با کارگردانان بنام و تولید تعدادی از برجسته‌ترین فیلم‌ها در سینمای دانمارک است. برخی از فیلم‌های آن‌ها عبارت‌اند از: «شرطه»، «دانیل»، «کالم خدا»، «کامیون»، «شکار»، «زیردریایی»، «اسب سیاه» و «معجزه».

بریلانته ما مندوزا کارگردان، تهیه‌کننده، فیلم‌بردار، نویسنده و مدرس سینما، متولد 30 اکتبر سال 1960 در سن فرناندو، پامپانیا، فیلیپین. مندوزا در بسیاری از جشنواره‌های بزرگ جهانی شرکت و رقابت کرده و جوایز مهمی را از جشنواره‌هایی نظیر کن، برلین و ونیز به دست آورده است. او اولین کارگردان فیلیپینی‌ای است که موفق شده جایزه بهترین کارگردانی را از جشنواره کن به خاطر فیلم «کینتای» (قصابی شده: اعدام پی) در سال 2009 کسب کند. بریالنته مندوزا گنجینه‌ای زنده و یکی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین فیلم‌سازان امروز فیلیپین است. اولین فیلم او به نام «ماساهیستا» (ماساژور) تبدیل به اولین موفقیتش شد و خیلی زود، در سال 2005 جایزه یوزپلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو را در کشور سوییس به دست آورد. در همان سال، مندوزا سنتر استیج پروداکشن را با هدف بازشناسی سینمای فیلیپین و تولید آثاری معناگرا و مرتبط با فرهنگ این کشور پایه‌گذاری کرد.
او اولین فیلم‌ساز فیلیپینی است که توانسته در سه جشنواره مهم بین‌المللی برنده جایزه شود. «اسیر» در سال 2012 و در جشنواره برلین به رقابت پرداخت. «تیرادور» (کش‌تفنگ) در سال 2007 برنده جایزه فیلم کالیاری شد. «رحم» در سال 2012 موفق شد جایزه سینمایی لا ناویچلا ونیز در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز را کسب کند و «لولا» نامزد جایزه شیر طلایی سال 2009 شد. اما بزرگ‌ترین افتخار او به عنوان کارگردان، کسب جایزه بهترین کارگردانی جشنواره کن است. این رخداد در سال 2009 و برای فیلم «کیناتایین» به وقوع پیوست. یک سال قبل از آن بود که فیلم «سرویس» نامزد کسب جایزه نخل طلایی جشنواره کن شد و در پی این نامزدی بود که مندوزا موفق شد بالاترین نشان فرهنگی کشور فرانسه، یعنی نشان «شوالیه دانس لااوردر دو آرته و ات لترز» (نشان شوالیه در هنر و ادبیات) را با افتخار به دست آورد.
در ادامه و در سال 2016، فیلم «ماروسا» به کارگردانی مندوزا برنده جایزه بهترین بازیگر زن (ژاکلین ژوزه) از جشنواره کن شد. این فیلم همچنین فیلم منتخب فیلیپین برای ارسال به آکادمی اسکار سال 2017 در بخش بهترین فیلم بین‌الملل هم بود. آخرین فیلم او به نام «میندانائو» که جایزه هانری باراکا برای بهترین بازیگر زن را از چهل‌ویکمین جشنواره فیلم قاهره به دست آورده، به عنوان فیلم منتخب فیلیپین برای اسکار نودوسوم ارسال شد. یک سال پیش‌تر فیلمی به تهیه‌کنندگی او به نام «حکم» نماینده فیلیپین در جایزه اسکار بود.
به عنوان یک مدرس قدیمی سینمایی و یک حامی سابقه‌دار سینماگران در کشور فیلیپین، مندوزا ماموریتش را در رشد و پرورش نسلی نو از هنرمندان فیلیپینی می‌داند. در همین راستا جشنواره فیلم سیناگ ماینیلا را در فیلیپین راه‌اندازی کرده و در آن به حمایت و پشتیبانی از فیلمسازان فیلم‌های هنری فیلیپینی مشغول است و در چندین دانشگاه و مدرسه فیلم در فیلیپین برگزار می‌شود. بنیاد فیلم بریلانته مندوزا هم به عنوان مرکز پرورش تولیدکننده‌ها و تهیه‌کننده‌های فیلم‌هایی با تمرکز بر موضوعات اجتماعی فعالیت می‌کند.
بریلانته مندوزا تا امروز رویایش را که همان رساندن سینمای فیلیپین به درجات بالاتر و رتبه‌های جهانی است، پیگیری می‌کند.

شهرام مکری کارگردان و فیلمنامه‌نویس و مدرس سینما که آثارش در جشنواره‌های ونیز، شیکاگو و فجر بارها تحسین شده، متولد کرمانشاه و دارای مدرک کارشناسی سینما با گرایش کارگردانی از دانشگاه سوره است.
مکری در سال 1382 با ساخت فیلم کوتاه «طوفان سنجاقک»، به عنوان اولین اثر حرفه‌ای‌اش، مورد تحسین قرار گرفت. او که در کنار کارگردانی، در زمینه تدریس نیز فعال است، تاکنون فیلم‌های «ماهی و گربه»، «محدوده دایره»، «آندوسی»، «اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر»، «هجوم» و «جنایت بی‌دقت» را کارگردانی کرده است. او همچنین با دریافت سه سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر برای فیلم‌های کوتاهش رکورددار دریافت این جایزه در بخش فیلم‌های کوتاه است. مکری همچنین دو تندیس از جشن خانه سینما و هفت تندیس برای مجموعه فیلم‌های کوتاهش از جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران دارد.
این کارگردان سینمای ایران، با ساخت فیلم «ماهی و گربه» توانست جایزه ویژه بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز را در سال ۲۰۱۳ِ به دلیل «محتوای خالقانه» از آن خود کند. جایزه منتقدان ونيز براى فيلمنامه «جنايت بى‌دقت» دیگر جایزه او از جشنواره ونیز است. همچنین هوگوی نقره‌ای در جشنواره فیلم شیکاگو در بخش اصلی برای فیلم «جنایت بی‌دقت» از جوایزی‌اند که این کارگردان موفق به دریافت آن شده است. شهرام مکری از اعضای هیئت موسس انجمن فیلم کوتاه خانه سینما، ایسفا است.

فاطمه معتمدآریا (سیمین) بازیگر ایرانی با کوله‌باری از جوایز داخلی و جهانی (بیش از ۸۰ جایزه) است. او کارش را در نوجوانی با تئاتر شروع کرد و در اجرای تئاتر بداهه تجربه‌ای چند ساله اندوخت. او یکی از بازیگران برجسته و مورد احترام سینمای ایران است.
سیمین در بیش از ۷۰ فیلم بازی و با کارگردانان مطرح سینمای ایران چون عباس کیارستمی، محسن مخملباف و رخشان بنی‌اعتماد همکاری کرده است. او استاد سینما و تئاتر در دانشگاه معتبر اصفهان است.
از میان جوایز بی‌شمار او می‌توان به جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره مونترال در سال ۲۰۱۱ ،جایزه آنری لانگلوآ در سال ۲۰۱۲ ، بهترین بازیگر زن جوایز یورانیا در وین و جایزه دستاورد هنری در بووه اشاره کرد. در جایگاه بهترین بازیگر تاریخ سینمای ایران از نگاه منتقدان او در سراسر جهان کارگاه‌های آموزشی برگزار می‌کند.
او یکی از ۱۵ چهره جهانی بود که پرتره‌هایشان در نمایشگاهی با عنوان «نیروی تحول‌پذیر هنر» سال ۲۰۱۵ در مقر سازمان ملل در نیویورک به نمایش گذاشته شد. معتمدآریا بارها در جشنواره‌های گوناگونی چون تورین، وزول، قاهره، ادینبرو، وین، استونی، سالونیک و ونیز عضو هیئت داوری بوده است. او از پایه‌گذاران انجمن بازیگران سینمای ایران و اکنون رئیس انجمن صنفی بازیگران ایران است و در نتپک نیز عضویت دارد.

لیلا پاکالنینا در 1991 از دپارتمان کارگردانی موسسه فیلم مسکو (وی.جی.آی.کی) فارغ‌التحصیل شد و نویسنده و کارگردان ۳۱ مستند، پنج فیلم کوتاه و شش فیلم بلند داستانی است. او در مجموع ۴۲ فیلم، دو فرزند، یک شوهر، دو سگ و دو دوچرخه دارد، و البته ایده‌های بسیار برای فیلم‌های تازه. فیلم‌های او در بخش‌های رسمی جشنواره‌های کن، ونیز، برلین، لوکارنو، کارلوویواری، رُم، تالین و دیگر جشنواره‌های بین‌المللی نمایش داده شده‌اند و جوایز بسیاری برایش به ارمغان آورده‌اند. آثار او عبارت‌اند از:
فیلم‌های داستانی بلند: «در آینه» (2020)، «سپیده‌دم» (2015)، «پیتزاها» (2012)، «گروگان» (2006)، «پیتون» (2003) و «کفش» (1998)
مستندها: «اولین پل» (2020)، «قاشق» (2019)، «سلام ای اسب!» (2017)، «رویا» (2016)، «آبشار» (2016)، «سلام، راسما!» (2015)، «فیلم کوتاهی درباره زندگی» (2014)، «هتل و یک توپ» (2014)، «دودکش» (2013)، «چهل و دو» (2013)، «برف بازی» (2012)، «۳۳ حیوان بابانوئل» (2011)، «در جاده روبیک» (2010)، «سه مرد و برکه ماهی» (2008)، «تئودور» (2006)، «سرزمین عجایب» (2004)، «اتوبوس» (2004)، «اوضاع روبه‌راه می‌شود» (2004)، «پرستوها» (2002)، «پدر گنا» (2001)، «بیدار شو» (2000)، «بلوط» (1997)، «اوبانز» (1995)، «پست» (1995)، «عبور» (1994)، «کلیسا» (1993)، «زیارت» (1991)، «کتان» (1991)، «گنبد» (1991)، «انتخاب» (1990) و «و» (1998)
فیلم‌های داستانی کوتاه: «سکوت» (2009)، «سنگ‌ها» (2008)، «آتش» (2007)، «آب» (2006) و «کریسمس آنا» (1992)

الما تاتارگیچ
فیلمنامه‌نویس، برنامه‌ریز جشنواره

الما تاتارگیچ در 1976 در سارایوو به دنیا آمد. او در رشته‌ فیلمنامه‌نویسی از آکادمی هنرهای نمایشی سارایوو دانش‌آموخته شد و سپس در رشته‌ ادبیات و سینما مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا را طی کرد. او در نوشتن فیلمنامه «اولین تجربه مرگ» همکاری داشت و فیلمنامه‌نویسی و تهیه‌کنندگی فیلم کوتاه «شمال دیوانه شد» را هم برعهده گرفت. هم‌چنین تهیه و همکاری در نگارش فیلمنامه فیلم «برف» را هم در کارنامه دارد. این فیلم در هفته منتقدان جشنواره فیلم کن 2008 نمایش داده شد و جایزه بزرگ به آن تعلق گرفت. فیلم در بیش از 80 جشنواره حضور داشته و برنده 30 جایزه بین‌المللی شده است. به‌علاوه، تاتارگیچ نویسنده فیلم «روزی که نامی نداشت» (جشنواره برلین 2017، بخش پانوراما) است و فیلم کوتاه تقدیرشده «به یاد می‌آورم» (2016) را نیز نوشته و کارگردانی کرده است. در سال 2019، هر دو فیلمی که نوشته بود، در جشنواره برلین انتخاب شدند؛ فیلم «بخیه‌ها» (بخش پانوراما) و «خدا وجود دارد، نامش پترویاناست» (مسابقه) که هر دو برنده جایزه شدند. هر دو این فیلم‌ها در بیش از 80 جشنواره مختلف در سراسر جهان نمایش داشته و جوایز بسیاری را به ارمغان آورده‌اند. الما تاتارگیچ جایزه بهترین فیلمنامه را در جشنواره فیلم لچه، جشنواره فیلم شانگهای و غیره برده است.
او از اولین دوره جشنواره فیلم سارایوو در سال 1995 با این جشنواره همکاری کرده است؛ جایی که در حال حاضر به عنوان مسئول انتخاب فیلم بخش مسابقه فعالیت دارد. او هم‌چنین رئیس و عضو انجمن فیلم‌سازان بوسنی و هرزگوین و نماینده بوسنی و هرزگوین در سازمان توسعه فیلم اروپاست. الما تاتارگیچ از سال 2002 مشغول تدریس فیلمنامه‌نویسی در آکادمی هنرهای نمایشی سارایوو بوده و اکنون استاد و معاون دانشکده در امور بین‌الملل است. او عضو آکادمی فیلم اروپاست و در حال حاضر روی سه فیلم بلند و یک فیلم کوتاه کار می‌کند.

2019- خدا وجود دارد، نامش پترویاناست / فیلمنامه‌نویس / بخیه‌ها / فیلمنامه‌نویس
2017- روزی که نامی نداشت/ فیلمنامه
2016- به یاد می‌آورم/ کوتاه / فیلمنامه/ نویسنده و کارگردان
2013- تعطیلات کنار دریا / کوتاه/ ویراستار فیلمنامه
2011- عملکردهای جسمانی/ کوتاه/ ویراستار فیلمنامه
2010- برعکس/ کوتاه/ ویراستار فیلمنامه
2008- برف/ نویسنده و تهیه‌کننده
2003- شمال دیوانه شد/ کوتاه/ نویسنده و تهیه‌کننده
2001- اولین تجربه مرگ/ همکار فیلمنامه‌
2000- مثبتِ منفی/ کوتاه/ نویسنده و کارگردان

فاطمه حسن الرمیحیبه در دسامبر 2014 به ریاست موسسه فیلم دوحه منصوب و مسئولیت تعیین و پیشبرد استراتژی موسسه را برعهده گرفت تا بتواند بستر رشد فرهنگ سینمائي در قطر را ایجاد و زمینه را براي حضور قوی در منطقه و جهان فراهم کند. او پیش از این، مدیریت رویدادهای سینمایي موسسه یعنی جشنواره قمره و اجیال را عهده دار بود. الرمیحی جنبه های هنری و راهبردی و عملیاتی آن رویدادها را برای حمایت از نسل آینده و افراد خلاق محلی، رهبری مي کرد.

فاطمه الرمیحی از تاسیس موسسه در سال 2009 در مجموعه به عنوان مشاور فرهنگی جشنواره فیلم ترایبکا حضور داشت. بعد از تجربه اندوزي در قسمت های مختلف موسسه، به مدیریت گروه ارتباط جامعه ای منصوب شد که وظیفه توسعه توانمدني های استعدادهای محلی و تمرکز بر توسعه برنامه های موسسه در منطقه و در سطح بین المللي را داشت. الرمیحی توانست شراکت راهبردی موفقی با جشنواره فیلم جیفونی رقم زند. جشنواره ای که با تاکید بر حضور داوران جوان برگزار مي شود و این همان استراتژی جشنواره اجیال است.

اخیرا فاطمه الرمیحی توسط مجله ورایتی به عنوان یکی از 500 مدیر تاثیرگذار بر صنعت سرگرمی دنیا انتخاب شد. همچنان که در گزارش مجله ورایتی در سال 2018 به عنوان یکی از 50 زن مدیر و تاثیرگذار بر جهان انتخاب شده بود.  الرمیحی که متولد و بزرگ شده دوحه است با مدرک ادبیات انگلیسي از دانشگاه قطر فارغ التحصیل شده است.

دیانا آشیموا مسئول برنامه ریزی جشنواره، عضو شبکه توسعه سینمای آسیا ( NETPAC) و تهیه کننده است؛دارای مدرک کارشناسی ارشد فیلم سازی. او به مدت جشنواره 9سال مدیر برنامه ریزی بین المللی فیلم اوراسیا بود و جشنواره های بین المللی زیادی را در قزاقستان و کشورهای دیگر برگزار کرده است.

هم چنین به مدت هفت سال در سمت مشاور بین الملل استودیوی فیلم ملی قزاقستان مشغول بوده است؛ نهادی که به نام شاکن ایمنوف نام گذاری مشهور است.

آشیموا از سال 2011 مدیر هنری جشنواره بین المللی فیلم های دانشجویی و فیلم های اول باستائو است. او در 2017شرکت فیلم سازی «تیم ای» را  تاسیس کرد که به حمایت از فیلم سازان جوان و تولید فیلم های کوتاه، بلند و مستند می پردازد. این فیلم ها در بخش رسمی بسیاری از جشنواره های بزرگ پذیرفته شده و جوایز فراوانی کسب کرده اند.

او از سال 2000 فیلم‌سازی را با کارگردانی فیلم‌های مستند شروع کرد. در 2009 اولین فیلم داستانی‌اش را به نام «احتمال بعید» ساخت که جوایز بسیاری از جشنواره‌های ملی و بین‌المللی کسب کرد، از جمله جایزه ببر جشنواره فیلم روتردام و جایزه‌ بهترین کارگردانیِ جشنواره فیلم استانبول. دومین فیلمش، «یوزگات بلوز»، در سال 2013 به اتمام رسید و برای نخستین بار در جشنواره فیلم سن‌سباستین به نمایش درآمد. «آنونس» فیلم سومش بود که نخستین بار در هفتادوپنجمین جشنواره فیلم ونیز بر پرده رفت و جایزه ویژه هیئت داوران را کسب کرد.

مارینا گلبهاری، بازیگر زن افغان، در 10 مارس 1992 در کابل متولد شد. او به خاطر بازی در نقش شخصیت اصلی فیلم «اسامه» در سال 2003 به شهرت بین‌المللی دست یافت؛ در نقش دختری که برای تامین هزینه زندگی خانواده‌اش در طول سال‌های حکومت طالبان مجبور بود لباس پسرانه بپوشد و نقش بازی کند. از آن زمان مارینا فعالیت در سینمای افغانستان را ادامه داده و فیلم‌های سینمایی زیادی مانند «عمل نانجیبانه» (2009)، «خاک و مرجان» (ایران/ 2012)، «مینا راه می‌رود» (2013) و «ماموریت شوم (2015) را بازی کرده است.

در سال 2012، در کتاب «شکسپیر در کابل»، به قلم قیس اکبر و استفان لندریگان به گلبهاری پرداخته شد. کتابی به زبان فارسی دری که شرح اجراهای «رنج عشق ازدست‌رفته» شکسپیر در سال 2005 است که سال بعد در کابل و سپس در سایر مناطق افغانستان ارائه شد.

مارینا قبل از این‌که مجبور شود کشورش را در پایان سال 2015 ترک کند، در فیلم‌های کوتاه زیادی بازی کرد. او از سال 2016 در فرانسه زندگی می‌کند.

مستانه مهاجر، متولد سال 1353 در تهران و فارغ‌‌التحصیل رشته تدوین از دانشگاه سوره، تدوین‌گر، تهیه‌کننده و کارگردان جوان و شناخته‌شده سینمای ایران است که تاکنون موفق به دریافت جوایز بین‌المللی سینمایی شده است.

مهاجر 28 سال است که سابقه تدوین دارد و در این مدت بیش از 80 فیلم سینمایی ایرانی را تدوین کرده که از جمله آن‌ها می‌توان به آثاری چون «سوپراستار» و «آتش‌بس» به کارگردانی تهمینه میلانی، «کنعان» و «کارگران مشغول کارند» به کارگردانی مانی حقیقی، «یک شب» و «سوت پایان» به کارگردانی نیکی کریمی، «اسامه»‌ به کارگردانی صدیق برمک فیلم تحسین‌شده جشنواره کن و مراسم گلدن گلوب و «مرگ کسب‌و‌کار من است»‌ ساخته امیر ثقفی اشاره کرد.

او تاکنون تهیه‌کنندگی سه فیلم بلند سینمایی «اسرافیل» به کارگردانی آیدا پناهنده، «نامو» به کارگردانی نادر ساعی‌ور و «آفرود» اولین فیلم بلند سینمایی پناه پناهی بر عهده داشته است.

مهاجر که به‌تازگی نخستین فیلم سینمایی‌اش را به نام «جوجه تیغی» ‌ساخته، برای تهیه‌کنندگی فیلم‌ «اسرافیل» برنده کلوزآپ طلایی از دومین جشنواره فیلم شید و برنده جایزه بهترین تهیه‌کنندگی سومین جشنواره فیلم‌های ایرانی کانادا شد.

حجت‌الاسلام حبیب‌رضا ارزانی متولد سال 1350 در اصفهان است. او هشت سال درس خارج از فقه خوانده و تحصیلات حوزوی خود را در سطح چهار (دکتری) در حوزه علمیه قم و شرکت در رشته تخصصی فقه و اصول پیش برده و هم‌چنین تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری در رشته الهیات تطبیقی ادیان در دانشگاه UNAM (دانشگاه نامیبیا) ادامه داده است.

او رئیس ستاد عالی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور است و دیگر سوابق شغلی او عبارت‌اند از: مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رئیس ستاد عالی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان، رئیس دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، نایب رئیس هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، عضو شورای فرهنگ عمومی کشور، رئیس دبیرخانه ادیان توحیدی، مسئول منطقه اقیانوسیه و ژاپن و اداره کل اعزام مبلغ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.

حجت‌الاسلام ارزانی عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم است و به عنوان پژوهش‌گر برتر استان اصفهان شناخته می‌شود و به مدت 23 سال در مقام مبلغ خارج از کشور فعالیت داشته است. او سابقه‌ای طولانی در زمینه تدریس دارد و در زمینه دروس تاریخ ادیان، معارف اسلامی، متون اسلامی و اخلاق اسلامی، جوامع شیعه در جهان معاصر، جنبش اجتماعی زنان، آموزش‌های نوین فنون تبلیغ و… سال‌ها در دانشگاه‌ها و حوزه تدریس کرده است.

«تحکیم خانواده: چالش‌ها، مدل‌ها، سیاست‌ها و برنامه‌ها»، « ساحل سپیده»، «آفاق نور»، «شیوه‌های تبلیغی مسلمانان و مسیحیان»، «کلید بهشت»‌ و بسیاری کتاب‌ها و مقالات به زبان فارسی و انگلیسی، از نوشته‌های او هستند.

دکتر ماگیمای پراگاسام فیلمساز و منتقد سینمای اهل هندوستان است. او در سال ۲۰۱۱ جشنواره فیلم کوتاه «سیگنیس تی‌ان‌» را در ایالت تامیل نادو بنیان گذاشت. او که در دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی هندوستان تدریس می‌کند، در موسسه ارتباطات زاویه در بمبئی سینما خوانده و در مرکز رادیو و تلویزیون کاتولیک لندن در رشته تلویزیون تحصیل کرده است. او دکترایش را در رشته انسان‌شناسی و ارتباطات از دانشگاه مدرس گرفت و از دانشگاه‌های هند در رشته‌های جامعه‌شناسی و روزنامه‌نگاری فوق‌لیسانس دارد. او بانی برپایی سلسله نشست‌هایی درباره «سینما و معنویت» با همکاری هنک هوئکسترا است. او همچنین در همکاری با گستون روبرج مستند گفتگومحوری درباره «تجربه فیلم» ساخته است. او در هندوستان سمینارهای بسیاری برای دانشجویان، متخصصان رسانه و مددکاران اجتماعی برپا کرده و در نقاط گوناگون آسیا برای جوانان کارگاه‌های فیلمسازی راه انداخته است.

او بیش از ۸۰ فیلم کوتاه در موضوعاتی چون کودکان، رسانه، رابطه و مشکلات جامعه نوشته و کارگردانی کرده است. او اکنون معاون اول و رییس گروه آموزش رسانه‌ای «سیگنیس آسیا» است. او استاد مدعو دانشگاه مدرس و دبیر خبرنامه فوکوس در «سیگنیس آسیا» است. او همچنین یکی از اعضای هیات مدیره «سیگنیس جهانی‌» است.

مگالی فان ریت منتقد فیلم وب‌سایت سیگنیس به نشانی www.signis.net و شبکه‌ کلیساهای کاتولیک فرانسه و رسانه‌ کاتولیک فرانسه (رادیو، تلویزیون و مجلات) است. در کارنامه او برگزاری مراسم رونمایی فیلم‌ها در سینماهای تجاری و برگزاری کارگاه آموزشی سینما و معنویت در زندان نیز دیده می‌شود. از طرف انجمن روزنامه‌نگاران سینمایی فرانسه عضو فیپرشی است (در حال حاضر عضو هیئت مدیره) و از سال 2000 در هیئت‌های داوری‌ مختلفی از جمله سیگنیس، فیلم‌های بینامذهبی، بین دینی  و فیپرشی حضور داشته است. فان ریت پیش‌تر دبیرکل سیگنیس فرانسه (2017 – 2006)، رئیس سیگنیس اروپا (2017 – 2013) بوده و در حال حاضر معاون رئیس سیگنیس اروپا و دارای کرسی واحد سینمای بین‌الملل این مجموعه است.

ان دمی – ژروه در حال حاضر استاد سینمایی آسیا پاسفیک در مدرسه فیلم گریفیث، معاون ارشد شبکه ارتقای سینما آسیا پاسفیک (نتپک) و مدیر کارگاه فیلمنامه آسیا پاسفیک است. بعد از آن که مدیریت هنری جشنواره بین المللی فیلم بریزبن را گرفت، تا پایان حضورش در این سمت تا سال 2010 اعتبار زیادی به برنامه آسیا پاسیفیک در این جشنواره بخشید. در سال 2011 و با همکاری آرمین میلادی جشنواره فیلم های ایرانی استرالیا را بنا نهاد و تا سال 2017 او با جشنواره همکاری داشت. در ادامه با کیورت رخدادهای خاص به کارش ادامه داد. آنه به خاطر کارش بر روی سینمای ایران مدرک دکترای افتخاری دریافت کرد. کتابش، «سینمای ملی ایران»، در سال 2020 منتشر شد.  هم چنین او تهیه کنندگی مستند «مرز خیالی» (علیرضا غنی/ 2016) را برعهده داشت. فیلم در بخش رقابتی آسیاپاسیفیک 2016 حضور داشت.

آنه عضو قدیمی انجمن آرشیو ملی فیلم و صداست و چندین سال کار داوری فیلمنامه های جایزه ادبی پریمبر را به عهده داشته است. هم چنین سالیان متمادی برای چندین جشنواره و رویداد سینمایی در کشورهای مختلف، از جشنواره بوسان گرفته تا جشنواره تهران، به عنوان داور حضور داشته است. او در سال 2003 مدال صد سالگی استرالیا را به پاس خدماتش در سینمای استرالیا دریافت کرد.

کارگردان سینما و تئاتر، نویسنده و فیلمنامه‌نویس ساکن رُم. او موسس و کارگردان هنری جشنواره­ فیلم آسیاتیکا – ملاقات با سینمای آسیا – است که از سال 2000 در شهر رم برگزار می‌شود.

ایتالو اسپینلی کارش را با فیلم کوتاه «شهر مالت» (جشنواره­ سالسوماجوره) آغاز کرد و با پائولو گراسینی فیلم «جنبش مضاعف» را به شیوه‌ی سوپر هشت ساخت. بعدتر این دو با فیلم «رُم – پاریس-  بارسلونا» که فیلمنامه آن را به اشتراک نوشتند و با هم کارگردانی کردند، برنده­ جایزه­ ویتوریو د سیکا از اس.ان.سی.سی.آی (اتحادیه­ منتقدان فیلم ایتالیا) شدند. اسپینلی در سال 2002 دستیار برناردو برتولوچی و مسئول انتخاب بازیگران برای فیلم اپیزودیک «ده دقیقه پیرتر: ویلن سل» بود.
در مقام کارگردانی او ساخت فیلم «گنگور» (2010) را بر عهده داشت که تولید مشترک ایتالیا و هند است و در بخش مسابقه‌ جشنواره‌ی فیلم رم (2010) حضور یافت. جوایز این فیلم عبارت‌اند از: جشنواره­­ فیلم شانگهای (2011)، جشنواره­ فیلم تایپه (2011)، جشنواره­ فیلم‌های آسیای جنوبی نیوجرسی (2011)، برنده‌ جایزه‌ بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش اول زن و بهترین بازیگر نقش اول مرد. جشنواره­ بین‌المللی سینمانیلا (2011)، جایزه­ لینو بروکا برای بهترین فیلم بخش مسابقه، جشنواره­ بین­المللی چشم سوم بمبئی (2011)، جایزه‌ نت‌پک (شبکه‌ توسعه‌ فیلم­های آسیایی) و جایزه­ ویژه‌ هیئت داوران، جشنواره­ فیلم کوسنزا (2011)، جایزه­ پریماورا دی دریتی، جشنواره­ فیلم‌های آسیایی لندن (2012)، جایزه‌ بهترین کارگردانی، بخش مسابقه‌ جشنواره­ فیلم نیویورک (2012).
در سال 2000 اسپینلی فیلمنامه‌ فیلم «مهاجرت، صحنه‌هایی از یک آشپزخانه» را نوشت و فیلم‌برداری و کارگردانی کرد. این فیلم در جشنواره­ فیلم تورین برنده‌ جایزه شد.
فیلم اپیزودیک «سیلی» به تهیه‌کنندگی شبکه‌ تلویزونی رآی و با کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی چند کارگردان، در جشنواره‌ بین‌المللی فیلم ونیز (1991) نمایش داده شد و در جشنواره­ فیلم­های مدیترانه­ای جوایزی کسب کرد.
وی هم­چنین تعداد بسیار زیادی فیلم مستند در کارنامه­ خود دارد که شامل مستندهایی برای تلویزیون ایتالیا هم می‌شود؛ مستندهایی نظیر «دعا» که در سال 2017 به عنوان رخدادی ویژه به میزبانی برناردو برتولوچی در جشنواره­ فیلم رُم به نمایش درآمد، «سرزمین­های اسلامی» (2016) که فیلمنامه‌اش را به طور مشترک با آلبرتو نگری نوشت و «کمیته­ جدید عشق» (2016) که فیلمنامه‌اش را به همراه وینچنزو سرامی نوشت.

اسپینلی گزارش­هایی را به عنوان کارگردان و فیلمنامه‌نویس با حضور نویسندگان مختلف تولید کرده است، مثلا «بازنگری در لیما» (1988) با حضور ماریو وارگاس یوسا، «رقص در کامبوج» (1998) با حضور آمیتاو گوش که جایزه­ پلانه­ته، جایزه‌ بهترین کارگردانی مستند ایتالیایی، در جشنواره‌ فیلم دای پوپولی را دریافت کرده، مستند «خیابان­های شانترام» با حضور گرگوری رابرتز که در جشنواره‌ فیلم رم به نمایش درآمد، «رودخانه­ای از سینما؛ در پی میکل‌آنجول آنتونیونی» (1995) و «حیدرآباد برناردو برتولوچی» (2000).
او در بی‌شمار جشنواره­ بین­المللی به عنوان داور حضور داشته است.

اسپینلی مشاور بین­المللی جشنواره­ فیلم رُم و جشنواره­ فیلم مستند سیه‌نا و مسئول بخش آسیایی و آفریقایی جشنواره‌ فیلم‌های داستانی رم و هم‌چنین عضو آناک (اتحادیه­ ملی نویسندگان سینمایی) است.
بین سال­های 2005 تا 2020، او میزبان و برگزارکننده‌ برنامه‌‌های مختلف مرور بر آثار و بررسی آثار در  اسکودری دل کویینیرال و ماکسی میوزیم در رُم درباره‌ سینمای هند، ایران، ترکیه و تایوان بوده است.
او سال­ها در تئاترهای متعددی دستیار کارگردانانی نظیر لوکا رونکونی و کارلو چچی بوده و به عنوان کارگردان تئاتر تا کنون بیش از 25 نمایش را روی صحنه برده است. هم‌چنین در دانشگاه­ سیه­نا سینما و تئاتر تدریس می‌کند.
ایتالو اسپینلی در رشته­ بازیگری تئاتر برگزاری مسترکلس‌هایی را در ایتالیا و سایر کشورها بر عهده داشته و سمینارها و اجلاس­های فرهنگی برگزار کرده است. هم‌چنین ویراستار مقالات مربوط به هند و اندونزی برای دایره‌المعارف سینما تِرِکانی و کیوریتور کتاب «تابستان­ هند. فیلم­ها، فیلم­سازان و ستاره­های بین ری و بالیوود» چاپ انتشارات اولیوارز نیز بوده است.
او با نشریات بسیاری شامل «لو استرانیرو» و «لا تراویستا دالا لونا» به سردبیری گوفردو فوفی همکاری کرده و هم­چنین یکی از نویسندگان کتاب «تئوکراسی و تکنوکراسی»، از دانشگاه رُم، بخش علوم، «لا سپینزا»، یک راهنما در سال 2019 نیز بوده است.

فرهاد توحیدی

فرهاد توحیدی یکی از نویسندگان سرشناس سینمای ایران است که لحن و سبک نوشته‌های او در آثاری که بر اساس فیلمنامه‌های او کارگردانی شده، قابل تشخیص است.

او سال 1335 در رشت متولد شد و تحصیلات خود را در رشته ادبیات دراماتیک از دانشکده هنرهای زیبا به پایان رساند. مسیر ورود او به دنیای هنر از فعالیت در عرصه تئاتر و سینما گذشته است. نیمه دهه 1350 بود که کار خود را در زمینه تئاتر و سینما شروع کرد و در ادامه از اوایل دهه 1360 به صورت حرفه‌ای شروع به نگارش فیلمنامه در سینما و تلویزیون کرد.

توحیدی که یکی از اساتید و چهره‌های برجسته نگارش فیلمنامه در سینما و تلویزیون ایران شناخته می‌شود، بارها برای نگارش متون مختلف نامزد دریافت جایزه از جشن خانه سینما و جشنواره فیلم فجر شده است.

این فیلمنامه‌نویس هرچند در نگارش آثار کمدی و هم‌چنین فیلم‌های کودکان به عنوان چهره‌ای موفق شناخته می‌شود، اما در زمینه نگارش آثار متفاوتی چون «هفت و پنج دقیقه» و «پاداش سکوت» هم مورد تحسین قرار گرفته است.

توحیدی یکی از چهره‌های فعال سینمای ایران در زمینه امور صنفی محسوب می‌شود و علاوه بر دبیری دو دوره سیزدهم و چهاردهم جشن خانه سینما، در دوره‌های مختلف عضو هیئت مدیره خانه سینما یا رئیس این هیئت بوده است.

او دو دوره هم دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم سبز در دوره‌های پنجم و ششم بود و در اولین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم زمین دبیری این رویداد سینمایی را برعهده داشت.

مرتضی فرشباف، متولد 1364 در گنبد کاووس، کارگردان سینمای ایران است که در رشته کارگردانی سینما در دانشگاه هنرهای زیبا تحصیل کرده است. او از سن 18 سالگی تاکنون به عنوان کارگردان، نویسنده، تدوین‌گر و فیلم‌بردار فعالیت داشته است.

فرشباف در سال ۱۳۸۵ در کارگاه‌های عباس کیارستمی دوره کارگردانی را گذراند و اولین فیلم بلند خود را با عنوان «سوگ» در سال 1389 کارگردانی کرد. «سوگ» برنده جوایزی چون جریان‌های نو و فیپرشی از جشنواره پوسان، جایزه نیلوفر و جایزه منتقدین از جشنواره فیلم‌های آسیایی دوویل و جایزه نت‌پک جشنواره فیلم شب‌های سیاه تالین استونی شده است.

«بهمن» و «تومان» دو فیلم سینمایی هستند که او تاکنون نویسندگی و کارگردانی کرده است. فیلم «تومان» در سی‌وهشتمین جشنواره ملی فیلم فجر نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی در بخش سودای سیمرغ شد. هم‌چنین فرشباف که سابقه ساخت پنج فیلم کوتاه را در کارنامه‌اش دارد، برای فیلم کوتاه «باد هر کجا بخواهد می‌وزد» برنده جایزه ویژه پنجمین جشنواره ملی و اولین جشنواره بین‌المللی پروین اعتصامی، تندیس ویژه انجمن فیلم کوتاه خانه سینما ایران در بیست‌وپنجمین جشنواره فیلم کوتاه ایران و تندیس ویژه انجمن منتقدین و نویسندگان در بیست‌وپنجمین جشنواره فیلم کوتاه شده است.

او در موسسه فرهنگی خوانش و فرش فیلم به آموزش دوره فیلم‌سازی و کارگردانی نیز پرداخته است.

دکتر لورتا گاندولفی استاد مدعو مطالعات فیلم در مرکز مطالعات فیلم و نمایش دانشگاه کمبریج است؛ جایی که او دوره‌های مختلفی را در سینمای اروپا و جهان تدریس می‌کند.

او درحالی‌که کتابی را بر اساس تز دکترای خود در مورد بازنمایی خیانت در فیلم‌های فرانسوا تروفو و اریک رومر تکمیل می‌کند، هم‌زمان در حال تهیه مستندی درباره تاثیر سبک مستند پازولینی است. از دیگر تحقیقات او می‌توان به سینمای زنان، نمایش کودکی و نوجوانی روی پرده، روابط سینمایی ایتالیا- اتریش و سینمای فراملی اشاره کرد.

او به عنوان برنامه‌ریز بین‌المللی با چندین جشنواره فیلم همکاری داشته است، از جمله جشنواره فیلم کمبریج (انگلستان) و جشنواره فیلم شب‌های سیاه (استونی). گاندولفی در حال حاضر مدیر ارشد جشنواره بین‌المللی فیلم کاتاگنا د ایندیاس در کلمبیا، قدیمی‌ترین جشنواره فیلم در آمریکای لاتین، است.

او به صورت روزنامه‌نگار آزاد با بخش «مصاحبه‌ها»ی مجلات بین‌المللی فیلم همکاری دارد، هم‌چنین عضو آکادمی فیلم اروپاست.

دینا یوردانوفا یکی از چهره های شاخص آکادمیک در حوزه سینمای جهان، مشاور و تاریخ نگار فیلم و جشنواره است. او اصالتا بلغاری است، اما در کشورهای مختلفی کار کرده و در حال حاضر با درجه استاد ممتاز در رشته سینمای جهان و فرهنگ های خلاق دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند، بازنشسته شده، اما هم چنان در این دانشگاه تدریس می کند. او هم چنین در دانشگاه هنگ کنگ استاد افتخاری در رشته ادبیات تطبیقی است. نویسنده و ویراستار تک نگاری ها و مجموعه های بی شماری با موضوعات سینمای فراملی، سینمای بالکان، شرق اروپا و نحوه عملکرد جشنواره های بین المللی فیلم بوده و به عنوان داور در چندین جشنواره اروپایی، آسیایی و آفریقایی حضور داشته است.

امید روحانی

امید روحانی یکی از منتقدان سرشناس سینمای ایران است که سابقه سال‌ها فعالیت در زمینه نقدنویسی و تحلیل فیلم دارد.

او سال 1326 در تهران متولد شد و تحصیلاتش را در رشته پزشکی از دانشگاه علوم پزشکی تهران به پایان رساند و سپس مدرک تخصصی بی‌هوشی خود را از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی دریافت کرد.

دکتر امید روحانی همواره در کنار فعالیت در حوزه نگارش نقد، کار در تئاتر، سینما و تلویزیون را هم دنبال کرده است. آغاز این علاقه را می‌توان در دهه 1350 و زمانی که دکتر روحانی با زنده‌یاد سهراب شهیدثالث، از فیلم‌سازان صاحب‌سبک و بنام ایرانی، «یک اتفاق ساده» را نوشت، یافت. او علاوه بر نویسندگی به عنوان دستیار کارگردان نیز با شهیدثالث در این پروژه همراه بود.

مسیر این نویسنده در سینما در ادامه راه با حضور در فیلم‌های سینمایی نیز همراه شد، که از جمله این فیلم‌ها می‌توان به «تردید» ساخته واروژ کریم‌مسیحی، «کارگران مشغول کارند» ساخته مانی حقیقی، «نارنجی‌پوش» به کارگردانی داریوش مهرجویی و «دایره زنگی» ساخته پریسا بخت‌آور اشاره کرد.

او چندین دوره در جریان جشن خانه سینما آثار سینمای ایران را داوری کرده است. نوشته‌های دکتر روحانی در اغلب نشریات سینمایی منتشر شده که از جمله این نشریات می‌توان به مجله فیلم، دنیای تصویر و مجله سینما اشاره کرد.

آلین تاشچیان در سال 1969 در استانبول متولد شد. او در سال 1991 در مقطع کارشناسی رشته روزنامه‌نگاری و روابط ‌عمومی از دانشگاه استانبول فارغ‌التحصیل شد و در همان سال کار خود را در روزنامه‌های ملیت‌ هنری و روزنامه ملیت اصلی آغاز کرد. او در طول 16 سال فعالیت در این گروه رسانه‌ای خبرنگار، منتقد فیلم و سردبیر نقد هنری بوده است. در همین حال او برنامه‌های مختلف سینمایی را برای کانال فرهنگی رادیو و تلویزیون ترکیه تی‌آر‌تی 2 از جمله «جادوی سینما» ساخت که تقریبا 500 فیلم کلاسیک را به مدت 10 سال نمایش داد. او بین سال‌های 2009 تا 2012 برنامه‌ «روبان فیلم‌های موضوعی» را برای کانال خبری 24 برنامه‌ریزی و ارائه کرد. او از 2008 تا 2014 به عنوان منتقد و ستون‌نویس روزنامه استار دیلی به فعالیت خود ادامه داد. تاشچیان در حال حاضر منتقد فیلم کانال فرهنگ و هنر شبکه‌ تی‌آرتی 2 است و درباره فرهنگ و هنر می‌نویسد. او مشاور و برنامه‌ریز بسیاری از جشنواره‌های فیلم از جمله استانبول، آنتالیا، آدانا، جشنواره‌های بین‌المللی فیلم مالاتیا، فیلم‌مور و جشنواره فیلم‌های زنان جاروی پرنده در ترکیه بوده است. هم‌چنین در هیئت داوران بسیاری از جشنواره‌های فیلم ملی و بین‌المللی حضور داشته است. او عضو آکادمی فیلم اروپاست و بین سال‌های 2009 تا 2018 نایب‌رئیس و رئیس فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم (فیپرشی) بوده و در حال حاضر نیز معاون دبیر فیپرشی است.

با نام مستعار جبهه آزادی ًجووانی ویمرکاتی منتقد سینما و استاد دانشگاه است که آثارش (غالبا سلولویید) در روزنامه ها و مجلاتی مانند سینما اسکوپ، نقد کتاب لس آنجلس، سایت اند ساوند، گاردین، فیلم کامنت، نیو استیتمن، موبی، عرب جدید، ریورس شات، مجله فیلم ساز و… منتشر شده اند.