دبیر اجرایی و هنری جشنواره بین‌المللی ژنو به واسطه فیلم‌هایی که پیش‌تر از سینمای ایران دیده، به جشنواره جهانی فجر آمده است.

به گزارش ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، امانوئل کونو، ۴۱ ساله و اهل کشور سوئیس است و ده سال به عنوان منتقد و دبیر بخش فرهنگی نشریه تریبون ژنو فعالیت کرده است. او علاوه بر این در فیلم‌های زیادی به عنوان دستیار تولید و یا تهیه‌کننده حضور داشته است. کونو در حال حاضر، چهارمین سال متوالی است که دبیر اجرایی و هنری جشنواره بین‌المللی ژنو (توس اکران) است. او اولین بار است که در جشنواره جهانی فجر به عنوان مهمان حضور دارد.

کمی درباره جشنواره ژنو و حضور خود در این جشنواره توضیح دهید.

من دبیر اجرایی و هنری جشنواره فیلم ژنو هستم و به عنوان مهمان به این جشنواره آمده‌ام. جشنواره ژنو هم در نوع خود منحصربه‌فرد است. چرا که این جشنواره چیزی بیشتر از یک جشنواره فیلم است و ما در آن رابطه بین سینما، تلویزیون و محصولات دیجیتالی را مورد کاوش قرار می‌دهیم و سعی می‌کنیم پلی بین این رسانه‌ها ایجاد کنیم. اکنون به اینجا آمده‌ام که هم فیلم ببینم و هم برای جشنواره ژنو، فیلم انتخاب کنم. سال پیش ما چند فیلم ایرانی هم داشتیم که در جشنواره ژنو نمایش داده شدند و من متوجه شدم که یکی از آن‌ها در جشنواره امسال فجر هم به نمایش درمی‌آید. البته من دوست داشتم بقیه فیلم‌های ایرانی را هم ببینم. به همین دلیل دعوت دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر را پذیرفتم و به ایران آمدم.

وضعیت سینما در کشور شما چگونه است؟ نسل جدید فیلمسازان حرفی برای گفتن دارند؟

در سوئیس مشکلاتی داریم. سینمای ما در جاهای دیگر جهان دنبال نمی‌شود. چرا که ما یک سری مشکلات سیاسی و زبانی داریم که باعث می‌شود نتوانیم فیلم‌هایمان را در سایر کشورهای اروپایی به نمایش بگذاریم. در واقع کشور ما یک کشور خیلی کوچک اروپایی است و محصولات سینمایی زیادی تولید نمی‌کنیم. گاهی مجموعه‌هایی می‌سازیم که برای دنبال کننده‌های صنعت سینما ناشناخته باقی می‌ماند. علاوه بر این هر ساله فیلم‌های زیادی در اروپا ساخته می‌شود و در توان صنعت فیلمسازی کشور ما نیست که با آن‌ها رقابت کنیم.

فضای جشنواره را چطور ارزیابی می‌کنید؟

فضای خیلی خوبی اینجاست. در واقع عالی است. به اعتقاد من برای ما مهمانان خارجی خیلی خوب است که تقریباً همه چیزها در یک جا جمع شده است. اینجا می‌توانیم فیلم ببینیم، با خریداران و فروشندگان فیلم‌ها ملاقات کنیم. پیاده در مسیر هتل تا اینجا تردد کنیم. علاوه بر این اهالی جشنواره بسیار خوش‌رو و فعال هستند و این حال آدم را خوب می‌کند.

از میان فیلمسازان ایرانی کدام را می‌شناسید؟

خیلی‌هایشان را می‌شناسم. می‌دانم که فیلمسازان ایرانی تولیدات خوب بسیاری در دهه‌های گذشته داشته‌اند. برخی از فیلمسازان ایرانی بین‌المللی هستند. جعفر پناهی، اصغر فرهادی و از همه مطرح‌تر، عباس کیارستمی. می‌دانم که هر ساله بسیاری از فیلم‌های بلند و کوتاه ایرانی در جشنواره‌های مختلف جهانی شرکت می‌کنند و جوایز بسیاری هم به دست می‌آورند. علاوه بر این برایم خیلی جالب است که نسل جدید سینماگران ایرانی سعی می‌کنند کارها را کمی متفاوت انجام دهند و گاهی در جشنواره فیلم ژنو، فیلم‌هایی از ایران می‌آید که بسیار متفاوت و خوب هستند اما سازنده معروفی ندارند. به عنوان مثال سال ۲۰۱۴ یک فیلم ایرانی به نام فردا ساخته مشترک مهدی پاکدل و ایمان افشاریان نمایش داده شد و من آنجا فهمیدم که سینمای ایران تنها ژانر اجتماعی و رئال و رمانس ندارد و در این سینما تقریباً محصولاتی در همه ژانرها از جمله هیجانی و اسرارآمیز دارد

به‌عنوان یک کارشناس اروپایی، سینمای ایران را به سینمای کدام قسمت اروپا شبیه‌تر می‌دانید؟

من فکر می‌کنم چیزی به اسم سینمای ایران داریم اما چیزی به اسم سینمای اروپا نه. چرا که سینمای شرق و شمال اروپا و سایر مناطق با هم تفاوت بسیاری دارد و تفاوت‌های زیادی بین سینمای ایران و سینمای بخش‌های مختلف اروپا وجود دارد، اما می‌توان شباهت‌هایی بین فیلم‌های ایرانی و ایتالیایی دید. به نظر من عناصر زیادی در این دو سینما با هم شبیه هستند. حرف زدن کاراکترها در هر دو سینما زیاد. تعدد و تنوع زیادی در شخصیت‌های یک فیلم وجود دارد و می‌توان موقعیت‌های زیادی نظیر کمدی و درام را توأمان در یک فیلم دید. به‌عنوان مثال سال پیش فیلم ایرانی ابد و یک روز در جشنواره فیلم ژنو به نمایش درآمد و جایزه بهترین فیلم را هم از آن خود کرد. به نظر من این فیلم تمام عناصر یک فیلم ایتالیایی را در خود داشت.

آدرس سایت رسمی جشنواره جهانی Fajriff.com و پست الکترونیکی جشنواره film@fajriff.com است.

سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، ۸-۱ اردیبهشت ۱۳۹۶ (۲۱ تا ۲۸ آوریل ۲۰۱۷) به دبیری رضا میرکریمی در تهران برگزار می‌شود.