پراوین مورچهال می گوید: چند تا فیلم از کارگردانان مشهور سینمای ایران مانند عباس کیارستمی، مجید مجیدی، جعفر پناهی دیده‌ام. فکر می‌کنم اولین مواجهه هندی‌ها با ایران به‌واسطه سینما باشد.

به گزارش ستاد خبری سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، پراوین مورچهال کارگردان و تهیه‌کننده هندی امسال با فیلم «بیوه خاموشی» (Widow of Silence) در بخش مسابقه بین‌الملل (سینمای سعادت) جشنواره حضور داشت.

داستان فیلم در منطقه جنگ‌زده کشمیر اتفاق می‌افتد و درباره یک زن مسلمان نیمه‌بیوه (زنی که شوهرش ناپدید شده) به همراه دختر  ۱۱ ساله و مادرشوهرش در یک بحران گرفتار می‌شوند؛ جایی که او در تلاش است گواهی مرگ شوهرش را از دولت بگیرد. «بیوه خاموشی» پیش از این در جشنواره‌های مختلف از جمله بوسان، روتردام و گوتنبرگ به نمایش درآمد و در جشنواره کلکته جایزه بهترین فیلم هندی را گرفت.

مورچهال در هند مرکزی متولد شد. «پابرهنه تا گوآ» (۲۰۱۳) اولین فیلم بلند او مورد توجه قرار گرفت. «قدم‌زنان با باد» (۲۰۱۷) دومین فیلم بلند او در جشنواره‌های متعددی از قبیل کمرایمیج، سائوپائولو، فرایبرگ و بمبئی به نمایش درآمد و توانست مدال گاندی یونسکو را از جشنواره بین‌المللی فیلم هند دریافت کرد. منتقدان مورچهال را به‌عنوان فیلمسازی متعلق به موج نوی سینمای هندوستان ستایش می‌کنند.

پیش از این فیلمی از شما در جشنواره جهانی فیلم به نمایش در آمده بود؟

اولین بار بود، اما در سال ۲۰۱۵ به‌عنوان مهمان در جشنواره حضور داشتم.

با سینمای ایران آشنایی دارید؟

چند تا فیلم از کارگردانان مشهور سینمای ایران مانند عباس کیارستمی، مجید مجیدی، جعفر پناهی دیده‌ام. فکر می‌کنم اولین مواجهه هندی‌ها با ایران به‌واسطه سینما باشد.

شما کارگردان تئاتر بودید. چرا وارد سینما شدید؟

حدود ۱۰ سال پیش چند تا تئاتر کارگردانی کردم، اما دیدم تئاتر برای من بسیار پرزرق‌وبرق است. می‌خواستم افکارم را با آرامش و ظریف منتقل کنم. بنابراین شروع به مطالعه سینما کردم.

«بیوه خاموشی» به چه گویشی است؟

به زبان اردو است و در کشمیر اتفاق می‌افتد.

فیلم درباره زنی در کشمیر است. کشمیر داستان‌های زیادی برای گفتن دارد. برای مثال «راضی» ساخته مگنا گلزار نیز داستان دختری از کشمیر بود که پاکستان می‌رود. چرا چنین داستانی را انتخاب کردید؟

در مقاله‌ای درباره زنان نیمه‌بیوه خواندم و بسیار حیرت‌زده شدم. بعد درباره این مسئله تحقیق کردم. اصطلاح «نیمه‌بیوه» به زنانی اطلاق می‌شود که همسرانشان در نزاع‌های کشمیر گمشده‌اند و برنگشته‌اند. آن‌ها در شرایط وحشتناکی زندگی می‌کنند. داستان این زنان بسیار غم‌انگیز و در عین‌ حال امیدوارکننده است. مسلماً آن‌ها زندگی با عزت نفسی را می‌گذرانند. تلاش کردم فیلم‌ را با شیوه‌ای بسیار طبیعی و بیشتر به‌عنوان ناظر بسازم و چیزی را قضاوت نکنم. «بیوه خاموشی» شبیه یک فیلم تیپیکال بالیوودی نیست که بیشتر سرگرم‌کننده هستند و نگاه آبکی به موضوعات واقعی دارند. در این فیلم من به موضوع بیوه‌ها تمرکز کردم و تمرکزم را تا آخر به شرایط آن‌ها حفظ کردم.

برای فیلمسازان مستقل پیدا کردن بودجه سخت است. فیلم شما یک پروژه کم‌هزینه است؟

پروژه‌ای با بودجه متوسط است. مانند همه جای دنیا پیدا کردن بودجه برای فیلم مستقل کار بسیار دشواری است. تهیه‌کننده‌ای دوست داشت روی فیلم سرمایه‌گذاری کند، اما به من گفت باید یک سال منتظر بمانم. برای من امکان نداشت صبر کنم. بنابراین با هزینه خودم فیلم را تهیه کردم.

آیا فیلم را در هند به نمایش درآورده‌اید؟

فعلاً که شش ماه است فیلم در جشنواره‌های مختلف به نمایش درآمده است. امیدوارم بتوانم به‌صورت محدود در هند فیلم را به نمایش دربیاورم.

بالیوود بازار سینما را در هند در دست دارد.

می‌توانم بگویم ۹۹ درصد بازار سینما در اختیار فیلم‌های هالیوودی است. پیدا کردن سالن نمایش کار دشواری است. دلیلش ساده است. همه چیز الگوی تجاری به خودش گرفته است. سینما نیز مستثنا نیست. بیشتر بودجه‌ها به فیلم‌های تجاری اختصاص دارد. امکان کمی هست که فیلم‌های مستقل و معنادار در سینما اکران شوند. حتی اگر فیلم خودتان را در سالن سینما به نمایش درآورید، متقاعد کردن مردم برای تماشای چنین فیلم‌هایی کار دشواری است. چون تبلیغات، آگاهی منتقدان نسبت به این نوع سینما بسیار پرهزینه است.

آیا جوایز برای شما پیدا کردن سرمایه‌گذار را آسان‌تر کرده است؟

البته که کمک می‌کند. «بیوه خاموشی» در جشنواره فیلم کلکته جایزه گرفت و در جشنواره فیلم‌های هندی در لس آنجلس هم برنده جایزه بهترین فیلم شد.

آدرس سایت رسمی جشنواره Fajriff.com و پست الکترونیکی جشنواره Info@Fajriff.com است.

سی‌و‌هفتمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر از ۱۸ تا ۲۶ آوریل ۲۰۱۹ (۲۹ فروردین تا ۶ اردیبهشت ۱۳۹۸) به دبیری رضا میرکریمی در تهران در حال برگزاری است.