آلین تاشچیان می‌گوید فیلم‌های این دوره در سطح جهان، آثار شناخته‌شده و محبوبی هستند و در کل انتخاب‌های درجه یکی صورت گرفته است.

به گزارش ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، آلین تاشچیان (آلن تاسیان)، رئیس تُرک فیپرشی (فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم) از سال ۱۹۹۲ به عنوان خبرنگار، منتقد فیلم و ویراستار در «میلیئنت آرت ریویو» و روزنامه‌ی «میلیئنت» فعالیت‌هایش را آغاز کرد و در سال ۲۰۰۸ به عنوان منتقد و ستون‌نویس روزنامه‌ی «استار» برگزیده شد. او در گفت‌وگوی کوتاهی که در ادامه می‌خوانید، از مشاوره‌ها و برنامه‌ریزی‌هایش در جشنواره‌های فیلم ترکیه نیز سخن گفته است.

اولین باری است که به جشنواره جهانی فیلم فجر می‌آیید؟

بله، این اولین تجربه‌ی من است. تا این‌جا هم به‌راحتی با «بازار فیلم» جشنواره ارتباط برقرار کردم و فیلم‌هایی را دیده‌ام که تجربه‌ای واقعاً فوق‌العاده را برایم رقم زده‌اند. می‌دانم که جشنواره فجر سال‌هاست برگزار می‌شود و باید بگویم که سازمان‌دهی خوبی دارد و در نگاه اول همه چیز عالی به نظر می‌رسد.

نظرتان درباره انتخاب فیلم‌های این دوره چیست؟

فیلم‌های این دوره در سطح جهان، آثار شناخته‌شده و محبوبی هستند و در کل انتخاب‌های درجه یکی صورت گرفته است. من اغلب فیلم‌ها را تماشا کردم و می‌توانم بگویم که آثار انتخابی تنوع بسیار قابل توجهی دارند. به عنوان مثال، شما بخشی با عنوان «سینمای منطقه‌ی بالتیک» دارید. من دو هفته پیش در ویلنیوس (پایتخت لیتوانی) بودم. سینمای این منطقه رو به رشد است و واقعاً تمرکز بر آن در قالب یک بخش، حرکت سنجیده و بسیار خوبی است. در ضمن شما بخش «کلاسیک‌های ترمیم‌شده» را هم دارید. در واقع جشنواره جهانی فیلم فجر ویترینی است برای آثاری از سراسر جهان. این خیلی خوب است ولی در نهایت، من روی فیلم‌های سینمای ایران تمرکز دارم.

پس جشنواره مطابق انتظارهای شماست؟

بله، همان طور که می‌دانید جشنواره‌های بسیار زیادی در سراسر جهان برگزار می‌شوند که این کار دعوت مهمانان و حضور همه را دشوارتر می‌کند. به عنوان مثال، من پس از مجمع عمومی فیپرشی در ایتالیا به جشنواره فجر آمدم. در آن‌جا جشنواره فیلم‌های مستندی با عنوان «Visions du Réel» هم برگزار می‌شود که یکی از رویدادهای بسیار مهم منطقه است و من در آن‌جا چهره‌های سینمایی زیادی را از سراسر جهان دیدم. در ضمن اولین باری است که این همه سینماگر ترک در جشنواره فجر حضور دارند که این برای ما خیلی خوب است چون سینمای ایران را دوست داریم و در کشورمان تماشاگران زیادی را برای این فیلم‌ها داریم. فیلم‌های ایرانی همیشه در جشنواره‌های ما حضور داشته‌اند. ما همواره رابطه‌ی خوبی با «بنیاد سینمایی فارابی» داشته‌ایم. به هر حال، خیلی خوب است که ما این‌جا حضور داریم و می‌توانیم دیدارهایی داشته باشیم و فیلم‌هایی را از جشنواره شما انتخاب کنیم و شاید در این میان کشفی هم داشته باشیم. من به‌راستی از این واقعیت بیزارم که فیلم‌های ایرانی را در جشنواره‌های غربی کشف کنم.

سینمای ایران را چه‌طور می‌بینید؟

من همیشه سینمای ایران را تحسین کرده‌ام؛ از همان زمان دانشجویی‌ام که آن را کشف کردم. به‌علاوه، همیشه کیارستمی را تحسین کردم و فکر می‌کنم همیشه یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌سازان سینمای جهان خواهد بود. او جاودان است و فراتر از خیلی چیزها. او از آن سینماگران بزرگی است که خیلی از فیلم‌سازان مهم و برجسته از آثارش الهام گرفته‌اند. واقعاً مایه‌ی افتخارم است که بگویم من به جشنواره بین‌المللی فیلم استانبول توصیه کردم تا برنامه بزرگداشتی برای بهرام بیضایی برپا کنند چون او هم استاد استادان است. یکی از اتفاق‌های خوب همیشگی هم این بود که جعفر پناهی به این جشنواره می‌آمد و اولین نمایش منطقه‌ای فیلم‌هایش را تجربه می‌کرد. رخشان بنی‌اعتماد را هم خیلی دوست دارم چون فیلم‌سازان زن ایرانی، مهارت و استعداد خاص خودشان را دارند. تهمینه میلانی و نیکی کریمی هم تا حدی این گونه‌اند. البته این دو چندان مشهور و محبوب نیستند اما معتقدم که استحقاق‌شان بیش‌تر است.

خوب بودن کافی نیست. فیلم‌های ایرانی پخش گسترده‌تر و تماشاگران جهانی می‌خواهند.

خب، بله. متأسفانه مسأله‌ی پخش همواره در صنعت سینما مطرح بوده است و یکی از دشوارترین بخش‌های کار است. موضوع این است که شما می‌توانید فیلم‌های ایرانی را در جشنواره‌ها تماشا کنید ولی اگر بخواهید آن‌ها را برای عموم تماشاگران پخش کنید با انبوهی از مشکلات مواجه خواهید شد. در ضمن من باور دارم که ما باید به کیفیت واقعی خود سینما توجه داشته باشیم.

شباهت‌هایی میان سینمای دو کشور ایران و ترکیه می‌بینید؟

بله، سینمای هر دو کشور بر اساس واقع‌گرایی (رئالیسم) شکل گرفته است و البته گاهی وقت‌ها هایپررئالیسم… که گونه‌ای پرداخت مستندوار سوژه‌ها در سینماست و در آن ترجیح داده می‌شود که از مکان‌ها و نورپردازی واقعی و موسیقی کم (یا اصلاً بدون موسیقی) استفاده شود. معمولاً درام این فیلم‌ها بسیار غنی و پرمایه است و ما همیشه می‌کوشیم بدون اغراق کار را انجام دهیم.