سرنوشتی که از آن هراس داری/ نقد سارا بهرامی بر فیلم «نوعی خانواده»
۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ - ۱۴:۱۳
به قول اوریانا فالاچی در کتاب «نامه به کودکی که هرگز متولد نشد»
زن بودن لطیفه و زیبا…
ماجرایی که مستلزم شجاعت بی‌پایان و مقاومتی خستگی‌ناپذیره.
زن بودن،
مادر شدن، مادرشدنی که حرفه نیست،
طبقه هم نیست، وظیفه هم نیست…
مادر شدنی که انگار تکامل سرنوشت یک زنه…
سرنوشتی که ازش هراس داری
از خیال آبستنی
از اضطراب
از درد
از متحمل شدن…
و این انتخاب، انتخاب آگاهانه…
و حق مادری…
نوعی خانواده
جنگ باشکوه یک زن برای داشتن حق مادری…
زنی که برای تکامل جهان زنانه‌اش
برای مادر شدن و مادر بودن
ضربه‌ناپذیر شده تا از روی غریزه و ناخودآگاه قهرمان قصه ما بشه.
او تنها کسی است که در قصه ما مشاجره می‌کنه،
دروغ می‌گه، گریه می‌کنه، پیروز می‌شه،
شکست می‌خوره، لبخند می‌زنه و… و احساس مادرانه رو تجربه می‌کنه، حتی به قیمت درد کشیدن…
و خسته نمی‌شه و پا پس نمی‌کشه…
و در لحظه سرنوشت‌ساز،
و در کمال ناباوری
بهترین انتخاب رو می‌کنه…
شاید مهم‌ترین فصل
شاید سخت‌ترین فصل از قصه مادری،
انتخاب جسورانه می‌کنه…
در اوج
با شناخت کامل
از حق زنانه خودش
از شرایط که برای او تقدیر شده،
از حق مادری می‌گذره.
ازخودگذشتگی….
تا این قصه عجیب و تکراری
قصه مادری
باز هم ما رو در مقام مخاطب شگفت‌زده کنه و
قلب‌هامون رو آرام و مطمئن.