مدیر جشنواره بین‌المللی فیلم داکا سینمای ایران را یکی از مهمترین بخش‌های این جشنواره می‌داند. 

به گزارش ستاد خبری، احمد مجتبی جمال، مدیر جشنواره بین‌المللی فیلم داکا، سال‌های زیادی است که در جشنواره فجر شرکت می‌کند. او که از سال ۱۳۷۳ به جشنواره فجر می‌آید، هدف اصلی خود برای حضور را دیدن فیلم‌های ایرانی و انتخاب تعدادی از آنها برای جشنواره می‌داند. جمال اعتقاد دارد که فیلم‌های ایرانی که برای شرکت در جشنواره داکا انتخاب می‌شوند بخش مهمی از جشنواره محسوب می‌شوند و او همیشه مشتاق است که فیلم‌های ایرانی بیشتری را در جشنواره داکا شرکت دهد.

به نظر می رسد شما پیگیر تحولات سینمای ایران هستید.

احمد مجتبی جمال: من از سال۱۳۷۳ در جشنواره فجر شرکت می‌کنم و امسال هم سال یازدهمی است که در جشنواره شرکت دارم. من مدیر جشنواره بین‌المللی فیلم داکا هستم و جشنواره فجر همیشه برای من محل مناسبی بوده تا با فیلم‌های ایرانی را بببینم و تعدای از آنها را برای جشنواره داکا انتخاب کنم. من به طور معمول حدودا ۱۰ تا ۱۵ فیلم از ایران در لیست فیلم‌های جشنواره قرار می‌دهم. به همین دلیل است که من مرتب به ایران سفر می‌کنم و فیلم‌های ایرانی بخش مهمی از جشنواره داکا محسوب می‌شوند.

همان طور که مطلع هستید، بخش ملی و جهانی جشنواره فجر دو سال است که مستقل از هم برگزار می‌شوند. نظر شما در رابطه با این رویه جدید چیست؟

در هر صورت فیلم‌هایی را که بخواهم خواهم دید و فیلم‌هایی را که مورد پسندم واقع شوند برای شرکت در جشنواره داکا انتخاب خواهم کرد. مسئولان و برگزارکنندگان فستیوال قطعا بهتر از هرفرد دیگری میدانند چه فرمتی برای جشنواره مناسب تر است. آنها مطمئنا از من اطلاعات بیشتری دارند تا تصمیم بگیرند چه چیز برای سینمای ایران و جشنواره فجر بهتر است. من از  جشنواره فجر به هر شکل و صورتی که باشد لذت میبرم. هرچند اگر بخش جهانی و ملی جشنواره با هم برگزار می شد، کار من را راحت تر می‌کرد و راحت تر فیلم انتخاب می کردم. با این حال من همچنان به این قضیه به چشم مشکل نگاه نمی‌کنم.

با توجه به اینکه شما مدت زمان زیادی است که با سینمای ایران آشنا هستید، آیا فکر می‌کنید فیلم‌های ایرانی در چند سال اخیر از لحاظ تماتیک تفاوت معناداری با فیلم‌های سال های قبل دارند؟

در هر صورت زمان و مردم و جهان در هر ثانیه در حال تغییرند. هیچ چیز نمی تواند ثابت بماند. همه چیز مانند یک رود در جریان همیشه در حال تغییر است. حتی فرهنگ یک کشور هم به مرور زمان تغییر می‌کند. مردم امروز نسبت به قبل ذهن بازتری دارند. نه تنها مردم، بلکه ابزار و ادوات فیلمسازی هم دستخوش تغییرند. پیش از این فیلم‌ها با دوربین ۳۵ میلیمتری فیلمبرداری می شد در حالیکه الان فیلمها با دوربین دیجیتال گرفته می شوند. بگذریم از اینکه تعداد معدودی هم هستند که فیلم خود را با دوربین های موبایل می سازند. اما چیزی که از آن مطمئنم این است که فیلم و سینما باقی خواهد ماند. ممکن است روش و ساختار و ایده آن عوض شود، اما مفهوم سینما و فیلم باقی خواهد ماند.

روش و نگاه فیلمسازان سینمای ایران چقدر خاص و منحصر به فرد است؟

مجید مجیدی رویکرد خاص خود را دارد، همانطور که تهمینه میلانی از قواعد و اصول خود پیروی می‌کند. هر کدام از کارگردانان ایرانی در مسیر خاص خود پیش می روند و به نظر من مسیر خاص و مشترکی را دنبال نمی کنند.

آیا صحبت دیگری در رابطه با جشنواره داکا و شرکت فیلم‌های ایرانی در آن دارید؟

من سالانه حدود ۵۰ تا ۶۰ فیلم ایرانی می بینم و پس از آن از بین آنها تعدای را انتخاب می کنم. من فیلم‌ها را در قالب دی وی دی تماشا می کنم و بعد به همراه تیمی که دارم در مورد فیلم‌ها تصمیم گیری می‌کنیم. این تصمیم گیری کاری گروهی است و یکی از همکاران من در این تیم خانم زهره زمانی است که به من در انتخاب فیلم‌ها کمک می‌کند.

آیا پیشنهاد یا انتقادی نسبت به جشنواره دارید؟

این جشنواره باید ادامه پیدا کند و مسئولان ایرانی باید تمام تلاش خود را بکنند تا این جشنواره به نحو احسن پیش برود.