«اردک‌لی» سومین فیلم سینمایی بهروز غریب‌پور، چهره نام‌آشنای عرصه تئاتر، است که کلیت این فیلم در دهه ۲۰ و ۳۰ شمسی می‌گذرد. فیلم سیاه و سفید داستان پسری به نام بایرام اردک‌لی است که برای معالجه بیماری مادرش از تبریز به تهران می‌آید و لهجه و نام فامیلش تبدیل به چالش بزرگ او با هم‌کلاسی‌هایش می‌شود. فیلم در عین بازسازی نوستالژیک‌وار یک دوران، با این‌که محدود به چند لوکیشن است، اما عمده درام و داستان آن در مدرسه و بر اساس روابط بین شاگردان و معلمان و مدیر و ناظم و فراش مدرسه می‌گذرد. روابطی که در عین شناسنامه‌دار بودن، تحت تاثیر تصویر عمومی از آن دوران است؛ از جنس کاراکترها تا روابط جاری و مناسبات آدم‌ها، و به همین دلیل هم آشناست و همان حس نوستالژیک را تداعی می‌کند. در بطن این نگاه هم مفهوم اصالت و بازگشت به ریشه‌ها که در این فیلم در نام فامیل و لهجه بایرام نمود پیدا کرده، مورد توجه و بسط قرار می‌گیرد. درعین حال که با تکیه بر موسیقی محلی آذری و به تصویر کشیدن برخی آداب و آیین این قوم تلاش شده تصویری گسترده از قومیت و اصالت و ریشه‌ها ارائه شود. کشف همین وجوه است که می‌تواند فیلم را برای مخاطب بزرگ‌سال با جذابیت خاطره‌بازی همراه کند.