تاکیر احمد که در این دوره از جشنواره فجر «ایتالیا ایتالیا»ی کاوه صباغ‌زاده را دیده و دوست داشته، درباره سینمای ایران می‌گوید ما فیلم‌های شما را دوست داریم چون آثاری متفاوت و خوش‌ساخت هستند.

به گزارش ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، تاکیر احمد (متولد سال ۱۹۶۶) معمار، بازیگر، نویسنده و فیلم‌سازی است که فعالیت‌هایش را از تئاتر آغاز کرد و از سال ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۴ در داکا عضو فعال تئاتر بود. او که فارغ‌التحصیل مهندسی و تکنولوژی از دانشگاه بنگلادش است، در سال ۲۰۰۲ از آکادمی فیلم نیویورک دیپلم گرفت. او تا امروز سه بار در نیویورک نمایش‌هایی به کارگردانی خودش را روی صحنه برده است. وی در سال ۲۰۰۴ اولین فیلم بلندش را با عنوان «سفر» ساخت. «بی نام و نشان» چهارمین فیلم تاکیر احمد است که در بخش «جلوه‌گاه شرق» (پانورامای فیلم‌های کشورهای آسیایی و اسلامی) روی پرده رفت. به این بهانه گپ کوتاهی را با او مرور می‌کنید که در آن احمد از تجربه‌هایش در این دوره از جشنواره فجر سخن گفته است.

فیلم‌تان درباره چیست؟

داستان فیلم درباره اتباع بنگلادشی است که در کشورهای عربی مانند قطر و عربستان سعودی مشغول به کار هستند. همان طور که می‌دانید کشورهای صاحب نفت در منطقه‌ی خلیج فارس به طور کلی برای استخدام و سوءاستفاده از کارگردان خارجی بسیار مشهورند؛ و در واقع این کارگران هستند که باعث شکوفایی اقتصادی و آبادی این کشورها شده‌اند. با این وجود مسئولان و کارفرمایان هیچ توجهی به وضعیت بد این کارگران ندارند و این در شرایطی است که در بسیاری از موارد تعداد آن‌ها از جمعیت بومی کشورهایی که در آن‌ها کار می‌کنند هم بیش‌تر است. آن‌ها پیش از سپیده‌دم در اردوگاه‌های تحت حفاظت از خواب بیدار می‌شوند و هفته‌ای شش روز در مکان‌هایی کار می‌کنند که آن‌ها هم تحت حفاظت هستند. آن‌ها زمانی با اتوبوس به اردوگاه‌های‌شان برگردانده می‌شوند که وقت زیادی برای خوردن و استراحت و خواب برای‌شان باقی نمانده است. فکر می‌کنم در حال حاضر اوضاع بدتر از هر وقت دیگری شده است و دیگر نمی‌توان به این مسأله بی‌توجهی کرد.

چه‌طور شد که تصمیم گرفتید این فیلم را بسازید؟

داستان این به‌اصطلاح «برده‌های ناپیدا» (Hidden Slaves) به‌شدت مرا منقلب کرد و باعث شد کار تحقیق در این زمینه را شروع کنم. سؤالی که برایم مطرح شد این بود که این کارگران با این‌که می‌دانند در این کشورها از آن‌ها سوءاستفاده خواهد شد و سوای رنج و عذابی که باید تحمل کنند، حتی امکان کشته‌شدن‌شان هم وجود دارد، چرا دوباره برای کار عازم این کشورها می‌شوند؟ شنیدن این موضوع واقعاً غم‌انگیز است که در سال‌های اخیر تعداد زیادی از این کارگران سر ساختمان‌ها و سایت‌های کار کشته شده‌اند و هم‌چنان کسی توجهی به این فاجعه‌ی انسانی ندارد. در این شرایط بود که من با همراهی یکی از دوستانم کار نگارش فیلم‌نامه را آغاز کردم.

تا امروز موفقیت بین‌المللی را هم تجربه کرده‌اید؟

تا حالا هفت جایزه بین‌المللی را به دست آورده‌ام و در کنارش نمایش فیلم را در جشنواره‌های مختلفی از جمله کلکته هم تجربه کردم. در مجموع با استقبال بسیار گرمی از سوی تماشاگران جشنواره‌ای و منتقدان روبه‌رو شدم.

چه‌طور برای فیلم‌تان جذب سرمایه کردید؟

یک کانال تلویزیونی بزرگ سرمایه‌گذارم شد. البته «بی نام و نشان» واقعاً فیلم کم‌هزینه‌ای است.

نظرتان درباره سینمای ایران چیست؟

من فیلم‌های تهمینه میلانی را دیده‌ام و «ایتالیا ایتالیا»ی کاوه صباغ‌زاده را هم دوست داشتم که در این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر هم روی پرده رفت. ما فیلم‌های شما را دوست داریم چون آثاری متفاوت و خوش‌ساخت هستند.

آدرس سایت رسمی جشنواره جهانی Fajriff.com و پست الکترونیکی جشنواره Film@Fajriff.com است.

سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، ۸-۱ اردیبهشت ۱۳۹۶ (۲۱ تا ۲۸ آوریل ۲۰۱۷) به دبیری رضا میرکریمی در تهران برگزار می‌شود.