امیر پوریا منتقد و کارشناس سینما در یادداشتی پیرامون فیلم «فارغ التحصیلی» به این فیلم سینمایی که در جشنواره جهانی فیلم فجر نمایش داده شده است پرداخت.

به گزارش ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، متن این یادداشت را در ادامه می توانید بخوانید:

در دل حکمت عوام، شوخی کهنی هست به این مضمون که هر مردی در هر دورۀ زندگی اش بدهکار زنی است. گاهی مادر، گاهی همسر، بعدتر دختر و غیره. جایشان بر حسب سن و زیست مرد، تغییر می یابد؛ اما در این که مرد همواره باید به قصد رضایت زنی بدود و دست آخر با نارضایتی او رو به رو شود، تغییری نیست.

«فارغ التحصیلی» انگار این مَتَل را در میدانی بزرگ، بازتعریف می کند: زنانی که کوشش مرد جلب رضایت آنها در دوره های گوناگون بوده، حالا و در بحرانی ملموس در زندگی همۀ ما شهرنشین ها، یکجا و همزمان از او گله مندند؛ بی آن که گله هاشان یکی باشد! مرد البته نه بی تقصیر است و نه مقصر محض.

درام اساسا درام درونی خود اوست که بر سر چالش هایی بس مبنایی قرار گرفته: به عنوان دکتر آبرودار و نامداری که دخترش می خواهد از زادگاه اش رومانی برای ادامۀ تحصیل به لندن و انگلستان برود، به تدریج به مکث بر سر این پرسش می رسد: آیا زندگی و مسیر کار و کوشش هایم به کلی بیهوده بوده است؟!