سعید عقیقی منتقد و کارشناس سینما در یادداشتی به فیلم «تبعید» که در جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش درآمده، پرداخته است.

به گزارش ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، متن کامل این یادداشت را در ادامه می توانید بخوانید:

ریتی پان را به واسطه ی مستندهایش می شناسند، اما «تبعید» اثری یکسر مستند محسوب نمی شود. فیلم ترکیبی ست از ذهنیت گرایی سینمای مدرن، با پژواک هایی از مستندگرایی جاری در تصاویر شب و مه آلن رنه، و شاعرانگی مارگریت دوراس در متن «هیروشیما عشق من ».

ترکیب تک گویی درونی شخصیت اصلی با تصاویری منبعث از دو الگوی متفاوت (مستند گزارشی و سینمای تجربی-آوان گارد)، به مجموعه ای چندصدایی تبدیل شده که از طریق ریتمی خلسه وار و بی فراز و فرود، یکی از بزرگ ترین جنایات بشری خمرهای سرخ کامبوج را با لحنی خویشتن دار روایت می کند؛ ترکیب مکاشفه ی تاریخی با حدیث نفس فیلم ساز، که پیوستگی خود را با فرم های آبستره ی هنری قربانی محتوای هولناک و تراژیک اش نمی کند. گل های گورستان نمادین انتهای فیلم، تجسم تبدیل خاطره ی شخصیت/  فیلم ساز به خاطره ای جمعی و تعمیم پذیر است؛ و عکس های عزیزان از دست رفته، می توانند به هر جای دنیا متعلق باشند.