شادمهر راستین فیلمنامه نویس ایرانی در یادداشتی به فیلم «دختر ناشناس» پرداخته است.

به گزارش ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، متن کامل این یادداشت را در ادامه می توانید بخوانید:

فاصله بیننده تا موضوع در فیلم‌های برادران داردن برای درک موقعیت شخصیت در درام است تا ابزاری برای قضاوت بهتر چرا که اصلاً داردن ها به قضاوت شخصیت های فیلم‌هایشان توسط تماشاگران، علاقه ای ندارند.

«دختر ناشناس» فیلم جدید داردن ها اوج این دوری خود خواسته داردن ها از کانون توجه فیلم است. ظاهراً دختر نوجوان بی هویتی جسدش پیدا شده و پلیس تنها سرنخی که دارد به یک دکتر زن جوان (آدل هانل) می رسد که آخرین بار تصویر دختر در دوربین مداربسته مطب زن دیده شده است.

اما چرا دکتر آینده شغلی اش را از دست می دهد و علیرغم تهدید گنگسترهای قاچاق دختران در حومه پاریس، تلاش دارد بداند نام دختر چه بوده است.

اگر فکر می کنید با چنین پیرنگی شاهد یک فیلم معمایی مانند محله چینی ها یا حادثه ای مانند ربوده شده (taken) هستید اشتباه می کنید.

این جادوی نامرئی داردن هاست که از همه چیز یک چیز ساده می سازد. انسانیت.