مجید اسلامی در یادداشتی ضمن مرور ویژگی‌های فیلم سینمایی «تعادل» آن را یکی از بهترین محصولات سینمای ژاپن در سال‌های اخیر توصیف کرد.

«کوهستان جادویی» ساخته اورشولا آنتونیاک از فیلم‌های راه‌یافته به سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر است که مجید اسلامی به مرور ویژگی‌های روایی آن پرداخته است.

«نان روزانه ما» ساخته کینگ ویدور از فیلم‌های بخش کلاسیک‌های مرمت‌شده سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر است که سعید عقیقی در یادداشتی به بررسی آن پرداخته است.

سیدرضا میرکریمی دبیر سابق جشنواره جهانی فیلم فجر درباره تعویق یکساله این جشنواره یادداشتی منتشر کرد.

محمد مهدی عسگرپور با انتقاد از برخی اظهارنظرها درباره تعطیلی رویدادهای فرهنگی و سینمایی برای جبران خسارت‌های پیش آمده ناشی از شیوع کرونا در سینما گفت: انگار ناتوانی‌ها به حدی رسیده که حتماً باید در درون خانواده، یک چیزی فدای چیزی دیگر از همان خانواده شود.

جبر یا اختیار؟ (شاید) مسئله این است! سوالی که قدمتی به درازای عمر انسانِ اندیشنده دارد و به اذعان جمع کثیری از اندیشمندان، غامض‌ترینِ مسائلِ فلسفی بوده است. بحثی که نه‌تنها در فلسفه، بلکه در دین، عرفان و علم نیز ریشه دارد. هیچ‌یک از ما دوست ندارد از سربازان پیاده‌ یک بازی شطرنج باشد! ولی

«پیامی به پدر» در نگاه اول، یادآور فیلم معروف موج نوی سینمای ایران، «یک اتفاق ساده» (سهراب شهیدثالث/ ۱۳۵۲) است: پسری تخس و درس‌نخوان که در غیاب مادر، ناگزیر به زندگی همراه با پدری بی‌توجه است. اما سریک آپریمو در «پیامی به  پدر»، موقعیت‌های دراماتیک‌تری را در مقایسه با آن فیلم ایجاد کرده است که

تصورش سخت است و تحققش دل‌پذیر؛ که فیلم‌سازی بتواند هم از لوکیشنی با ویژگی‌های بصری خاص بهره بگیرد و هم تمام دنیای فیلمش تنها به تصویرسازی محدود نشود. در اغلب فیلم‌هایی از جنس «آگا» غلبه محیط بر روایت، باعث ایجاد اگزوتیسم افراطی در فیلم می‌شود و از پیوند عاطفی میان فیلم و مخاطب، فاصله می‌گیرد. 

به قول اوریانا فالاچی در کتاب «نامه به کودکی که هرگز متولد نشد» زن بودن لطیفه و زیبا… ماجرایی که مستلزم شجاعت بی‌پایان و مقاومتی خستگی‌ناپذیره. زن بودن، مادر شدن، مادرشدنی که حرفه نیست، طبقه هم نیست، وظیفه هم نیست… مادر شدنی  که انگار تکامل سرنوشت یک زنه… سرنوشتی که ازش هراس داری از خیال