ما تا وقتی شهروند خوب محسوب می‌شویم، یا تا وقتی مهاجران متمدن که به‌درستی جذب فرهنگ و جامعه‌ جدید شده‌اند، به حساب می‌آییم، که گوش به فرمان و مطیع باشیم. کافی است که جزو اقلیت‌ها و مهاجران و آسیب‌پذیرها باشیم تا به محض اولین اعتراض به نظم حاکم، گوشمالی‌مان بدهند. آلیا معدنچیِ بوسنیایی‌تبار که همراه

«همدلی» روایت خود را بر زمینه‌ برگزاری آیین کاتولیک عشای ربانی و نخستین مراسم نان و شرابِ خانواده‌ای ازهم‌گسیخته پی می‌ریزد. در این‌جا نیز همچون «ایدا»ی پاول پاولیکوفسکی، داستان، داستان بلوغ نوجوان است در مذهبی مبتنی بر فرایض و عبادات. داستان بیم و استیصال نوجوانی که کورسوی امید و پیوند را در بیعت مومنانه‌ دوباره‌

«رضا» به کارگردانی علیرضا معتمدی شاید از هیجان‌انگیزترین فیلم‌های اول این سال‌های سینمای ایران است. فیلمی شخصی که خودش را در پرسه‌زنی‌ها و سرگردانی شخصیت اصلی‌اش در یک دوران برزخیِ بعد از پایان و قبل از آغازِ دوباره‌ یک رابطه تعریف می‌کند (چیزی شبیه کسوف آنتونیونی، بی‌آن که به لحاظ سبک سینمایی تاثیری از آن

«هندی و هرمز»، دومین فیلم سینمایی عباس امینی، بر اساس فیلمنامه‌ای مشترک از او و حسین فرخزاد ساخته شده است؛ فیلمی که به ازدواج زودهنگام کودکان در جنوب ایران می‌پردازد و در جزیره هرمز می‌گذرد. فیلم‌ساز با انتخاب بازیگران محلی برای نقش‌آفرینی در نقش‌های واقعی گام بلندی برای باورپذیری و مستندگون شدن فیلم برداشته؛ هرچند

«این است قانون» ساخته سالواتوره فیکارا و ولنتینو پیکونه، یکی از هفت فیلم گنجانده‌شده در بخش «مروری بر سینمای ایتالیا» در سی‌وششمین جشنواره جهانی فیلم فجر است که به‌عنوان یک اثر اجتماعی، با نگاهی انتقادی به مناسبات سیاسی جامعه ایتالیا، در قالب اثری طنزآمیز، می‌کوشد در عین حال به فیلمی مفرح و پرکشش بدل شود.

شاید بعد از «ئی‌تی» (استیون اسپیلبرگ/ ۱۹۸۲)، به‌عنوان فیلمی برای مخاطبان کودک و نوجوان با موضوع موجودات فضایی، «تیتو کوچولو و موجودات فضایی» بهترین فیلمی باشد که داستانش در این زمینه است. البته موضوع فیلم پائولا لیویا رندی شاید تا حدی بیشتر به فیلم «تماس» (رابرت زمکیس/ ۱۹۹۷) شبیه باشد: امکان‌سنجی ارتباط با مردگان از

رابطه سینمای آمریکا و فرهنگ ایتالیایی همیشه رابطه‌ای خاص و مورد توجه مردمان سراسر جهان بوده است. از اهمیتی که سوفیا لورن در دهه‌های مختلف نزد سینماروهای آمریکایی داشت، تا اقبال عجیب فیلم‌های فدریکو فلینی در آمریکا که هم در فروش بالای «زندگی شیرین» خودش را نشان می‌داد و هم در اسکارهای متعدد فلینی. به

«تیتو کوچولو و موجودات فضایی» مکاشفه‌ای در روابط انسانی و درون آدم‌ها در دنیایی است که فاصله‌های زیاد جغرافیایی –  از شهر گرم و مدیترانه‌ای ناپل در جنوب ایتالیا، تا صحرای خشک و بی‌آب‌وعلف نوادا در غرب دور آمریکا – بین انسان‌ها فاصله انداخته و تنهایی آدم‌ها آن‌ها را بر آن داشته که در دنیاهای

«این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است» داستان فیلم «انقلاب خاموش» بدون این جمله‌ همواره تاثیرگذار هم تکان‌دهنده و قابل لمس است. داستان فیلم – که اقتباسی از یک کتاب اتوبیوگرافیک است- در برهه‌ای حساس از آلمان شرقی کمونیستی می‌گذرد؛ سال ۱۹۵۶، زمانی که هنوز دیوار برلین ساخته نشده و عبور از