۲۳ نفر + ۱

سحر عصرآزاد

۲۳ نفر دومين فيلم سينمايي مهدي جعفري پس از «ايستگاه اتمسفر» است كه سابقه ساخت مجموعه مستندي از همين سوژه واقعي را در كارنامه دارد. فيلمي كه با ارجاع به خاطرات 23 رزمنده نوجوان ايراني كه در جنگ ايران و عراق به اسارت نيروهاي عراقي درآمدند، رويكردي دراماتيك به اين موضوع دارد. فيلم در عين بهره بردن از تسلط فيلم‌ساز به سوژه به واسطه ساخت مجموعه‌اي مستند بر همين اساس در فاصله سال‌هاي 84 تا 87 كه ويژگي مهمي براي اثر به شمار مي‌رود، از امتياز گذر زمان براي كشف حقايق بهره دراماتيك برده است. اين امتياز را بايد پرداختن به كاراكتر جذاب و واقعي ملاصالح قاري و تلاش‌هاي او براي كمك به اين 23 رزمنده نوجوان دانست كه پس از گذر سال‌ها، غبار از چهره اين قهرمانِ ناديده زدوده است. فيلم در عين وام‌داري به رئاليسم و تاريخ معاصري كه تنها سه دهه از آن گذشته، تصويري باورپذير و تلخ از اردوگاه اسرا در عراق ارائه می‌دهد، اما از تلطيف اين موقعيت غافل نمي‌ماند. شخصيت‌پردازي دقيق اين 23 كاراكتر و بسترسازي براي جاري شدن طنزي واقع‌گرا كه آميخته با اين موقعيت تراژيك است، از امتيازاتي است كه رويكرد فيلم‌ساز به اين سوژه مستند را دراماتيك و از جنس سينما جلوه می‌دهد.