همه چیز از یک آجر، که از طریق فضا به پرواز درآمده بود، آغاز شد. این آجر آسمان‌خراش‌های شهری در آسیا را پشت سر می‌گذارد و مجددا در این فیلمِ درباره ساختن و تخریب ظاهر می‌شود. آجر به آجر... درنهایت قرار است به کجا منتهی شود؟ یک پدر دنیا را به فرزندش نشان می‌دهد و به او می‌گوید: «یک روز همه آن مال تو خواهد بود.» حباب‌های صابون به سمت بالا غوطه‌ور می‌شوند. همه این‌ها یک چرخه است. این اثر اولو براون که به یک تابلوی نقاشی می‌مانَد، اثری سرزنده، تداعی‌کننده، رنگارنگ و قدرتمند است. او تمام اندازه‌ها، روابط و مفاهیم را به زیر سیطره قلمروی خیال خود کشیده و به آن‌ها سر و شکلی نو می‌دهد. به‌خاطر از میان بردن تناسب‌ها و انسجام میان روابط، داستانی که اولو براون روایت می‌کند، بیشتر به یک افسانه شبیه است. «معماری» بازیِ در معرض نور قرار دادن اجسام و بدن‌هاست. تاریکی برای عرض اندام، به فضای مورد نیاز خود احتیاج دارد. آینده از حالا به هم ریخته است.