من برگشتم
- سینمایی
- ۲۰۱۸
- ۹۲ دقیقه
- ایتالیا
- زبان: ایتالیایی
رم. سال 2018. بنیتو موسولینی پس از گذشت 72 سال از مرگش، مجدداً به شهر برگشته است! جنگ تمام شده، محبوبش کلارتا رفته و انگار همه چیز تغییر کرده...
کارگردان: لوکا مینیه‌رو
نویسنده: نیکولا گوالیانونه، لوکا مینیه‌رو
شرکت تولید کننده: ایندیانا پروداکشن کمپانی
وضعیت نمایش: نخستین نمایش منطقه‌ای
نقد فیلم
ما همه فاشیست هستیم
نگار مفید
کمدی ایتالیایی «من برگشتم»، داستان موسولینی است که 80 سال پس از کشته شدن در میلان به ایتالیا بازمی‌گردد. او آرمان‌های پیشین خود را در سر می‌پروراند و می‌خواهد به کشورگشایی‌هایش ادامه دهد. کینه‌ای بزرگ از هیتلر به دل گرفته است و علاقه‌ای برای صحبت درباره آلمانی‌ها ندارد. اما ایتالیا از روزهایی که او در ذهن دارد، فاصله گرفته است و تبدیل به کشوری مهاجرپذیر شده و مردمش علاقه‌ای به سیاست ندارند. موسولینی تازه‌نفس این‌بار هم فعالیتش را به عنوان یک روزنامه‌نگار آغاز می‌کند، با این تفاوت که شبیه به شومن وارد برنامه‌های تلویزیونی می‌شود و مردم را به خنده می‌اندازد، همان‌طور که بیننده فیلم را به خنده می‌اندازد و با خود همراه می‌کند. به‌هرحال یک دیکتاتور صاحب‌نام به سال 2017 قدم گذاشته است و پس از 80 سال همان آرمان‌های پیشین را در سر دارد. او از اینترنت چیزی نمی‌داند، از مرزبندی‌های تازه بی‌خبر است و به دنبال آدم‌خوب‌ها و آدم‌بدهای جهان می‌گردد.
«من برگشتم» به‌سادگی از مخاطبش خنده می‌گیرد، بدون آن‌که به دام شوخی‌های رکیک یا الفاظ بی‌معنا بیفتد، یا از پیام اصلی‌اش دور شود. راوی این داستان موسولینی است و در فیلمنامه نیز از کلمات، اطوارها و تکیه‌کلام‌های همیشگی‌اش برای طنز داستان استفاده شده است تا این تکرار تاریخ راه را برای خنده‌های بیشتر باز بگذارد. هرچند درنهایت اندک ترسی نیز به دل مخاطب می‌اندازد که چقدر به تکرار این تاریخ نزدیک هستیم.
تمرکزی بر کمدی های معاصر
سروش صحت
هگل گفته است رویدادها و شخصیت‌ها در تاریخ گویی دو بار رخ می‌دهند و زندگی می‌کنند. مارکس اضافه می‌کند که بار اول رویدادها و شخصیت‌ها نمودی تراژدی دارند و بار دوم به صورت کمدی خودشان را نشان می‌دهند. ژیژک می‌گوید تکرار به صورت کمدی حتی می‌تواند وحشتناک‌تر از تراژدی اولیه باشد. در فیلم «من برگشتم» می‌بینیم که این تکرار گاهی غم‌انگیز می‌شود. یک کمدی غم‌انگیز.
بنیتو موسلینی دیکتاتور ایتالیا، به زمان حال برگشته است. به ایتالیای امروز. ولی امروز دیگر از آن دیکتاتور جلاد چیزی نمانده است. کسی از او نمی‌ترسد. پیرزنی او را می‌زند. بچه‌ها او را ندیده می‌گیرند. دیکتاتور سابق حالا یک مترسک تاریخ انقضا گذشته است. دیکتاتورها در شرایطی خاص، در زمانی خاص و در مکانی خاص به قدرت می‌رسند. اما زمان می‌گذرد. شرایط تغییر می‌کند و دیکتاتورها می‌روند. حیف که موسلینی‌ها تاریخ نمی‌خوانند…
تــصــاویــر
حــضــور بین‌المللـــی
۲۰۱۸: جشنواره بین‌المللی فیلم کیپ تاون، آفریقای جنوبی۲۰۱۹: نامزد دریافت جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی از مراسم اهدای جوایز آکادمی سینمای ایتالیا (دیوید دی‌دوناتلو)، ایتالیا
۲۰۱۹: برنده جایزه بهترین بازیگر (ماسیمو پوپولیزیو) در بخش رقابت بین‌الملل مراسم اهدای جوایز سینه‌اوفوریا
عوامــــــل فیـــــلم
نویسنده: نیکولا گوالیانونه، لوکا مینیه‌رو
مدیر فیلمبرداری: گویدو میچلوتی
تدوینگر: والنتینا ماریانی
موسیقی: پاسکواله کاتالانو
صدا: ماریچتا لومباردو
طراح صحنه: تونینو زِرا
تهیه کننده: مارکو کوئن، فابریتزیو دون‌ویتو، بندِتو حبیب
بازیگران: ماسیمو پوپولیزیو، فرانک ماتانو، استفانیا روکا
کارگردان
لوکا مینیه‌رو
لوکا مینیه‌رو، متولد شهر ناپل، پس از دریافت مدرک تحصیلی‌اش در رشته ادبیات ایتالیایی، به میلان نقل مکان کرد و پس از نویسندگی و طراحی چند فیلم تبلیغاتی، اولین فیلم کوتاهش را با نام جادوی ناپل ساخت. این فیلم توانست جایزه ویژه هیئت داوران در جشنواره لوکارنوی سال 1998 را کسب کند.