انیس واردا، که اغلب مادربزرگ موج نوی فرانسه نامیده می‌شود، سینمایی پرورش داد که در آن شعر از ریتم زندگی، حاشیه‌های نادیده‌ی جامعه و لحظات صمیمی تجربه انسانی زاده می‌شود. او در بیش از شش دهه فیلم‌سازی، مرز بین داستان و مستند، خاطرات شخصی و نقد اجتماعی جامعه را درآمیخت و با سبکی شاعرانه، چیزهای ساده و روزمره را به صحنه‌هایی زیبا و درخشان بدل کرد. فیلم‌های او بر ذهنیت زنان، اجتماع، و پیوندهای ظریف میان انسان و مکان تمرکز دارند و زبانی سینمایی را شکل می‌دهند که واردا خود آن را «نوشتن با دوربین» می‌نامید.
