نمای شاعرانه/ شعر پلان‌ها در سینمای شهیدثالث

پس از «یک اتفاق ساده»، سهراب شهید ثالث در «طبیعت بی‌جان» بار دیگر به سراغ انسان‌های خاموش و فراموش‌شده رفت؛ اما این بار نه در جهان کودکی، بلکه در دنیای پیری و فرسودگی. اگر در فیلم نخست، فقدان و اندوه در چشمان کودکی تنها جاری بود، در اینجا، تکرار و سکوت به تقدیری محتوم برای انسان بدل می‌شود. شهید ثالث با نگاهی آرام، زندگی مردی را به تصویر می‌کشد که در پایان عمر کاری خود، با بازنشستگی و خلأ معنا روبه‌رو می‌شود. اما برای او، بازنشستگی نه رهایی، بلکه امتداد همان نظم سرد و مکانیکی گذشته است — زندگی که دیگر نه امیدی در آن هست و نه حادثه‌ای.