نمای شاعرانه/ «گیلانه» و نوای مادرانه‌اش

رخشان بنی‌اعتماد با ساخت «گیلانه» سطح فیلمسازی با موضوع دفاع مقدس را نه به لحاظ تکنیک و امکانات، بلکه از منظر عاطفه، انسانیت و جایگاه انسان جابه جا کرد؛ او همچون اغلب فیلم‌های خود از زاویه نگاه یک مادر و زن وارد قصه شد، داستان مادری را تعریف کرد که پسرش سوار بر اسب در دشت‌های شمال ایران یکه‌تازی می‌کند، روسری صورتی در بغل، به دیدار معشوق می‌رود، عشقی که در انتظار وصلت و ازدواج است، چابک از روی چوب مابین خود و معشوق می‌پرد روسری را به یادگار به او می‌سپارد تا که جنگ پایان یابد و او از جبهه بازگردد و وصلت شکل بگیرد… امیدی پراکنده در هوا همچون مه… او می‌رود، اما در بازگشت همه چیز تغییر کرده، نه از معشوق خبر است نه از ازدواج و چه بار سنگینی بر دوش ننه گیلانه است…