به نظر می رسد پس از چند سال از برگزاری مستقل بخش بین اللملی جشنواره فجر و جدا شدن آن از جشنواره ملی، به تدریج این جشنواره هویت و کارکردهای ویژه خود را پیدا کرده و در حال تبدیل شدن به یک جشنواره معتبر سینمایی است اگرچه هنوز تا رسیدن به جایگاه فاصله زیادی وجود

جدایی بخش بین‌الملل جشنواره فجر از بخش داخلی، امر خیری بوده و این منجر به بهترین جشنواره سال‌های اخیر شده است.

جشنواره جهانی فیلم فجر که این روزها در مرکز پایتخت ایران در حال برگزاری است نمونه درست و موفقی از دیپلماسی فرهنگی است که می‌تواند به رشد و بالندگی نظام فرهنگی کشور و معرفی آن به دیگر کشورها کمک کند. در زمانه‌ای که سیاست در منطقه خاورمیانه شرایط وخیمی را پشت سر می‌گذارد و هر

«رضا» داستان آدم هاییست که هر یک به نحوی تنها هستند؛ به عبارتی عنصر «تنهایی» مضمون اصلی «رضا» را شکل داده است.

«داستان یک ازدواج» مستند نابی است که گرچه مضمون اصلی اش «زمان و گذر آن» است اما حتم دارم که به هنگام تماشایش گذر زمان را حس نخواهید کرد.

«بنفشه آفریقایی» جدیدترین ساخته ی مونا زندی حقیقی، فیلمی بی ادعاست با مجموعه ای از انتخاب­ های درست، لحنی رها و جزییاتی که همه و همه در خدمت ایده ی اصلی درام قرار گرفته اند.

جشنواره جهانی فیلم فجر فرصتی بین‌المللی است که نقش سینمای ایران را در معادلات آینده سینمای جهان کلیدی‌تر می‌کند و به این رویداد سینمایی وجهه دیگری در مناسبات جهانی می‌بخشد.

هنر نوین سینما یکی از عناصر و ابزارهای مترقی و مهم در زمینه فرهنگ‌سازی در جوامع بشری است. برپایی جشنواره‌های بین‌المللی سینمایی نیز جدای از تعامل و ارتقای فرهنگی، فرصت و امکان ارزیابی، داوری و بررسی بهتر تولیدات و آثار سینمایی کشورهای مختلف را در مقایسه با یک‌دیگر در شرایط مساوی فراهم می‌آورد. در آستانه

نام فیلم و پلان‌های آغازین آن داشت فریبم می‌داد که گویا قرار است یک فیلم مستند از نوع مستندهای بی‌بی‌سی در وصف زیبایی اقیانوس‌ها و زیرِ دریاها ببینم… نه این‌که این نوع فیلم‌ها را دوست نداشته باشم، بلکه احوالات این سال‌های جهان که تاثیراتش را ناگزیر بر من هم گذاشته، اولویت موضوعی و حتی سلیقه‌