حیوان
- سینمایی
- ۲۰۱۸
- ۱۱۲ دقیقه
- آرژانتین، اسپانیا
- زبان: اسپانیایی
آنتونیو دکو مردی محافظه‌کار و اهل خانواده است که سرنوشت او را مجبور می‌کند با شرایطی غیرمنتظره روبه‌رو شود؛ شرایطی که زندگی‌اش را زیرورو می‌کند، اولویت‌ها، اعتقادات و درکش از زندگی را تغییر می‌دهد و او را به سمت غریزه بنیادینِ ذاتش سوق می‌دهد؛ غریزه حیوانی.
کارگردان: آرماندو بو جونیور
نویسنده: آرماندو بو، نیکولاس جیاکوبون
شرکت تولید کننده: بوفینگر اینترنشنال پیکچرز
وضعیت نمایش: نخستین نمایش در آسیا
نقد فیلم
انتقام ناکامی ها
آیدا مرادی آهنی
فیلم شروع می‌شود و پدری سرزنده را می‌بینیم. صبح زود است و او سرحال‌تر از بقیه اعضای خانواده ایتالیایی‌اش. شاد با صورتی پرامید. اما کی باور می‌کند پشت آن لبخند، سلول‌های سرطانی مشغول کارند. به یک کلیه احتیاج دارد. هر جلسه شیمی‌درمانی می‌شود و یکی از صندلی‌های خالی به او می‌فهماند کسی از میانشان کم شده. درآمد خوبی دارد، اما نمی‌تواند جان خودش را نجات بدهد. با همه این‌ها هنوز امیدوار است کسی از راه برسد و با یک کلیه او را به دنیای زندگان ببخشد. اما خبری نیست. با این سیستم کاغذبازی باید حالا حالاها منتظر بماند و شاید این صبر مدرن به قیمت خالی بودن صندلی شیمی‌درمانی‌اش در هفته آینده تمام شود. این‌جاست که خودش دست به کار می‌شود. خودش دنبال آن نجات‌دهنده می‌رود. و آخرش به مردی آسمان‌جل می‌رسد که زنی حامله دارد. زن و مردی شبیه تناردیه‌ها که خودشان هم به همدیگر اعتماد ندارند.
اما آنتونیو اعتماد می‌کند. هم‌چنان با صبر و امید جلو می‌رود و به درخواست‌های غیرمنطقی و طمع‌های رذیلانه‌شان نه نمی‌گوید، تا جایی که درست و حسابی می‌فهمد سروکارش به چه کسانی افتاده. مگر می‌شود صبور و منطقی و لبخند به لب ماند وقتی مرگ نزدیک می‌شود؟ هر روز که می‌گذرد، آنتونیوی دیگری را می‌بینیم. بیماری در او تبدیل به حیوانی می‌شود که می‌خواهد انتقام ناکامی‌های آنتونیو را از آدم‌های دیگر بگیرد.
تنوع زيباى رن گآميزى موسيقايى
پیمان یزدانیان
معمولا انتظارى كه از موسيقى فيلم داريم، اين است كه در خدمت فيلم باشد و لابد خيلي هم شنيده نشود. اين تعريف متداول در فيلم‌هاى ايرانى به حدى پيش رفته كه فيلم‌سازهاى ايرانى بعضا از استفاده موسيقى بر روى فيلمشان وحشت دارند و حتى شايد ترجيح مى‌دهند موسيقى به‌هيچ‌وجه مورد نظر واقع نشود! اين در حالى است كه سينما تلفيق متناسبى از اجزاى مختلف هنرى است. شايد توليدات هاليوود اين تناسب را در استفاده از موسيقى بر هم زده باشند، ولى ديدگاه فيلم‌هاى اسپانيايى همچون ساخته‌هاى پدرو آلمادوار يا آلخاندرو آمنابار نمونه‌هاى خوبى برای برطرف كردن ترس استفاده از يك موسيقى زيبا بر روى فيلم در سينماى ايران باشند. فيلم «حيوان» با اين‌كه يك فيلم آرژانتينى است، از اين قاعده مستثنا نيست. فيلم‌ساز رويكرد بسيار بازى در استفاده از موسيقى داشته و حتى در برخى از موارد با استفاده از سه چهار موسيقى انتخابى در كنار موسيقى اورژينال فيلمش، كمى اغراق كرده و شايد خواسته به آن كمى حال‌وهوای آمريكايى‌تر بدهد تا در كنار فيلم «بردمن» كه البته نوشته او بوده، كم‌‌رنگ‌و‌لعاب ديده نشود. شاخص‌ترين نكته موسيقى اين فيلم تنوع زيباى رنگ‌آميزى موسيقايى آن است، وگرنه هويت خاصى نداشته و بسيار ما را به ياد موسيقى فيلم‌هاى آهنگ‌ساز اسپانيايى، ايگلسياس، مى‌اندازد. اما نكته خلاقانه آن در هم ريختن ساختار هارمونيك موسيقى با افزودن ملودى غير تونال، كار جالبى است كه مى‌تواند اشاره موسيقايى به بر هم ريختن نظم زندگى روزمره با هر اتفاق مثلا بروز بيمارى كاراكتر فيلم باشد.
تــصــاویــر
حــضــور بین‌المللـــی
۲۰۱۸: نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم از جشنواره بین‌المللی فیلم کاتالونیا، اسپانیا۲۰۱۸: نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم از جشنواره بین‌المللی فیلم شیکاگو، آمریکا
عوامــــــل فیـــــلم
نویسنده: آرماندو بو، نیکولاس جیاکوبون
مدیر فیلمبرداری: خاویر خولیا
تدوینگر: پابلو باربیه‌ری کارِئا
موسیقی: پدرو اونِتو
صدا: مارتین پورتا، پابلو گامبرگ
طراح صحنه: پابلو بوردنابه، کارلوس کارنوتا
تهیه کننده: اکسل کوشه‌وازتکی، سیندی تمپرمن، پاتریسیو آلوارز کاسادو، ام. روکه پیت
بازیگران: گیِرمو فرانسلا، کارلا پترسون، گلوریا کارا، مارسلو سوبیوتو
کارگردان
آرماندو بو جونیور
آرماندو بو جونیور، متولد 9 دسامبر 1978، کارگردان و فیلمنامه‌نویس آرژانتینی است. او به همراه سایر نویسندگان فیلم مرد پرنده‌ای برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه از هشتادوهفتمین مراسم اسکار شده است. هم‌چنین با کارگردانی فیلم کوتاه شاهراه توانست جایزه بهترین فیلم سرگرم‌کننده از مراسم وان شو در سال 2017 را کسب کند.