یک تجربه یگانه

نسترن مولوی

جذاب است که در حال حاضر فیلمی بدون تکیه بر دیالوگ‌های شناخته‌شده کارگردانی شود و بتواند بیننده را تا پایان فیلمی ۹۶ دقیقه‌ای با خود همراه کند. درگیری انسان‌های غارنشین برای زندگی و بقای نسل در یکی از اولین جوامع بشری مضمون اصلی فیلم «مرد یخی» است. یک مومیایی در سال ۱۹۹۱ در اوتزتال در رشته‌کوه‌های آلپ یافت شد که قدمت آن به پنج هزار و سیصد سال پیش می‌رسید. او اوتزی نام گرفت. بر اساس مشاهدات باستان‌شناسان و محققان بود که نوع لباس، تغذیه و مرگ او مشخص شد.
«مرد یخی» بر اساس این یافته‌ها ساخته شده و زندگی اوتزی را به تصویر کشیده است. اوتزی که در فیلم نام کلب برای او انتخاب شده است، در قبیله‌ای در عصر حجر زندگی می‌کند و نگاهبان معبدی مقدس است. روزی به شکار می‌رود و عده‌ای به قبیله او حمله می‌کنند. همسرش را می‌کشند و بخشی از مقدساتی را که نگاهبانی می‌کرده، به سرقت می‌برند. کلب درصدد انتقام برمی‌آید.
دوربین یاکوب بینارویچ در دل کوهستان ذات جست‌وجوگر انسان اولیه را در محلی بکر و طبیعی به بیننده نشان می‌دهد و در زمان درگیری‌ها تنش موجود را به‌خوبی منتقل می‌کند. اما مخاطره فلیکس راندائو در شکل‌دهی به روایتی بر اساس اطلاعاتی درباره تاریخ ناشناخته است که «مرد یخی» را به تجربه سینمایی یگانه‌ای بدل می‌کند.