خنده
- سینمایی
- ۲۰۱۸
- ۹۵ دقیقه
- ایتالیا
- زبان: ایتالیایی
یک زن و پسر دهسالهاش، هرکدام به روش خود با مرگ پدر خانواده که هنگام کار در کارخانه رخ داده است، روبرو میشوند. این در حالی است که تمام تمرکز و توجه اطرافیان آنها روی روز خاکسپاری و حوادث احتمالی آن معطوف شده است.
کارگردان: والریو ماستاندرهآ
نویسنده: انریکو اودِنینو، والریو ماستاندرهآ
شرکت تولید کننده: کیمرافیلم، رای سینما
وضعیت نمایش: نخستین نمایش در ایران
نقد فیلم
داستان سوال های بیجواب

آیدا مرادی آهنی
مائورو مرده و کارولینا با وجود داشتن یک بسته دستمال کاغذی باز هم گریهاش نمیگیرد. حتی وقتی سروکله زنی پیدا میشود که ادعا میکند اولین عشق مائورو بوده، باز هم انگار چیزی تغییر نمیکند. موضوع اینجاست که آدمها ظاهرا برای دلداری و تسلی دادن به غم کارولینا میآیند، اما هرکس روی کاناپه خانه او مینشیند، به دنبال تسکین است و کارولینا باید آرامش کند. پرسش اصلی فیلم «ماستاندرئا» جواب ما به مرگ نزدیکانمان است. ما به مرگ آنها که دوست داریم، چه پاسخی میدهیم؟ برای برونو مرگ پدرش سوالهای زیادی ایجاد کرده. مثل اینکه چه لباسی بپوشد و آیا ژاکت تیم فوتبال آلمانی برازنده مراسم است؟ چه جوابهایی باید به سوالهای خبرنگارها بدهد؟ برای برونو مراسم پدرش نمایشی است که مثل نمایشهای مدرسه باید بینقص اجرا شود. تمام مدت که پسر به این نمایش فکر میکند، مادرش دنبال راهی برای سوگواری میگردد. کارولینا حتی ادای مهمانهای سوگوارش را درمیآورد، اما دریغ از یک قطره اشک. اصلا چرا بعد از هزاران سال هنوز هم سوگواری برای ما یک نمایش بزرگ است؟ چرا آنان که گریه و شیون نمیکنند، محکوماند به سنگدلی؟ چرا نمیشود سوگواری آدمها با هم فرق داشته باشد، همانطور که شادیشان یکی نیست؟ وقتی کسی یکدفعه و برای همیشه از پیش ما میرود، بدون آنکه آخرین حرفهایمان را زده باشیم، یا بدانیم آخرین کلمههای او چه بوده، مگر میتوانیم مثل بقیه برایش سوگواری کنیم. این سوالهایی است که فیلم «ماستاندرئا» از ما میپرسد. و کنارش میگوید هر آدمی با مرگش فقط دنیا را ترک نمیکند، بلکه یک دنیا راز را جا میگذارد. رازهای کوچکی به سادگی زندگی. احساس بین مائورو و پدرش، تحسین دوست قدیمیاش، خاطرات عشق جوانیاش، همه اینها جا میماند؛ چیزهایی مهمتر از گریه کردن و سوگواری.
تــصــاویــر


حــضــور بینالمللـــی
۲۰۱۸: نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم بلند از جشنوار فیلم تورینو، ایتالیا۲۰۱۸: نامزد دریافت جایزه بهترین کارگردانِ جدید از مراسم اهدای جوایز دیوید دیدوناتلو، ایتالیا
۲۰۱۹: جشنواره فیلم مسکو، روسیه
عوامــــــل فیـــــلم
نویسنده: انریکو اودِنینو، والریو ماستاندرهآ
مدیر فیلمبرداری: آندرهآ فاستِلا
تدوینگر: مائورو بونانی
موسیقی: ریکاردو سینیالیا
صدا: فیلیپو باراکو، فابیو دیآمیکو
طراح صحنه: مارتا مافوچی
تهیه کننده: سیمئونه ایسولا، پائولو بوگنا
بازیگران: چیارا مارتهجیانی، رناتو کارپنتیِری، استفانو دیونیسی، آرتورو مارکِتی، میلنا ووکوتیچ، ماتیا استراماتزی، والتر توسکی، جیانکارلو پورکاچیا
کارگردان

والریو ماستاندرهآ
والریو ماستاندرهآ در 14 فوریه 1972 در شهر رُم به دنیا آمد. او بیشتر در زمینههای بازیگری و تهیهکنندگی فعالیت داشته که از شناختهشدهترین فیلمهای او در این زمینهها میتوان به بیگانگان تمامعیار (2016)، قانون متعادل (2012) و نُه (2009) اشاره کرد. خنده اولین فیلم بلند او در مقام کارگردان است.
ماستاندرهآ موفق به کسب جوایز متعدد بازیگری شده از جمله جوایز جشنوارههای لوکارنو و ونیز و همچنین جوایز داوید دوناتللو شده است.